Banu Conker

Dün yayınladığım yazıya çok güzel yorumlar aldım, bazen içimden akıyor sözcükler ve ben konuşurken, yazarken onları dinliyorum. Yazının sonundaki cümleyi de akşama kadar düşündüm. Birbirimize bağlı olma düşüncesi, çok uzaklardaki birinin yaptığının bizi etkilemesi aslında kocaman bir idrak gerektiriyor. Eskiler ‘havsalam almıyor’ derler ya, işte benim de bazen havsalam almıyor. …

Yıllardır çalışıyorum, sadece hamileliğimin son ayından çocuğum üç yaşına gelene kadar çalışmadım. Tekstil sektörünün stresini yaşarken boşandım ve hep istediğim kendimle ilgili çalışmalara başladım ve en sonunda Transformal Nefes(R) eğitmeni oldum, yaşam amacımı gerçekleştirdim. Şimdi yola koyulma zamanı.

Sevgili nefes dostu, Hala zor zamanlardan geçiyoruz. Türkiye’nin içinde bulunduğu zor durumlardan yılan bazı arkadaşlarım sürekli buralardan gitmenin artık gerekli olduğunu, yaşamak için buralardan gitmenin gerektiğini söylüyorlar. Ben bu düşünceye hiç bir zaman sahip olamadım, çünkü hiç bir yerde bu kadar mutlu olabileceğimi düşünmüyorum. Neden mi? Kökünüzden, toprağınızdan uzakta kaldığınızda …

Evde bazı tamirat işleri vardı. Ben biraz gökyüzü takıntılı olduğum için, geçmiş deneyimlerime de dayanarak sabredeyim de bir kerede olsun diyerek Venüs Retro ve Merkür Retro’nun düzelmesini bekledim ve bugünlere geldik. 

Televizyonların siyah beyaz, tek kanal olduğu çocukluk dönemimde her Pazar saat 10.00’da Western filmleri gösterilirdi. Kızılderili ve beyaz adamların savaşında her film başlayışında Kızılderililerin kazanması için dua eder, beklerdim ve her seferinde televizyonun önünden hüsranla kalkardım.

Hayatta her şey bir bakış açısıdır. Dualite dünyasında yani ikilik dünyasında yaşadığımız için her zaman iki seçeneğimiz vardır. Ya zoru seçebiliriz ya da kolayı. Bu bize zihnimizin oyunudur, zihnimiz ise 0-6 yaş arası yaşadıklarımızın duygusal olarak izdüşümleridir. Kendimize kalıplardan bir dünya kurarız ve hayatımız boyunca onu yaşar dururuz, sürekli takılan …

Facebook benim için akşamları biraz yaşama alanı gibi oldu son zamanlarda. Televizyon karşısına kurulduğumda biraz da Facebook’ta dolanıyorum.

Saatler bitti bile, günlerdir beklediğimiz yeni yıl eskimeye başladı. Yeni yıla girmek hep heyecan veriyor bana, ama dün farkettim ki, aslında ben eski yılın gidişini kutluyormuşum, yeni yılı değil. Eski yılın umutsuzlukları, beklentileri bitiyor diye seviniyormuşum ben. Yeni yılın getireceklerine odaklanıyorum, bir yandan da eski yılın enerjisinden kurtulduğuma seviniyorum.