NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI Bugün bütün Türkiye’de hayat 9’zu beş gece iki dakika durdu! Görünen manzara müthiş anlamlı, heyecanlı ve ümitleri tazeleyiciydi.
“Güneş üflemekle sönmez” diyen Mevlana ne kadar doğru söylemiş!
Herkesin yarattığı bir Atatürk içten, sevgiyle, unutturmak isteyenlere inat, yüksek çoğunlukla anıldı. Letonya Biga’da Üniversite öğrencileri saat 9’zu beş gece ayaktaydı. İnanılmaz bir manzara, kim Atatürk Letonya için?
Boğaziçi Köprüsü evimden görünüyor, saat 9’zu beş gece trafik durdu!
Bakırköy Belediyesi özürlü gençlerle Selanik’te Gazi’nin sevdiği şarkılarla anıldı!
Dolmabahçe’deki törende ise her zaman olduğu gibi duygulu sahneler yaşanıyor. Nöbetçi genç, yakışıklı askerin yemyeşil güzel gözlerinden dökülen inci gibi yaşları bir diğer nöbetçi siliyordu!
Devlet erkanı Anıtkabir’deydi. Aslanlı yoldan hareket ederek mozeleye çelenk bırakıyor ve Misak-ı Milli kulesine yürüyorlar. Yüreklerini göremiyoruz!.
Bugün, her an güncellenmeye açık, çağdaşlaşma bırakan insan anıldı.
Bugün, bölgesinde tek örnek cumhuriyetimizin kurucusu anıldı.
Bugün, dünyadaki en büyük dahi anıldı.
Bugün, 2500 yıllık insanlık tarihinin dört büyük askerinden biri anıldı.
Bugün; islamda ikinci, Türklerde birinci mertebe olan Gazi ünvanlı insan anıldı.
Eşsiz devrimci, mazlum milletlerin kurtarıcısı örnek lider anıldı.
Yıldönümleri kutlamayı batıdan öğrenen halkımız artık işin farkında. Millanlandırmak adına, bugün yıldönümü gibi kutlandı milletçe!
Beni bugün en çok etkileyen ise Erol Mütercimler’in TV’deki konuşmasıydı. Yirmi beş yılda yazmış olduğu Atatürk’le ilgili tuğla kalınlığındaki kitabıydı. O kadar severek, inanarak yazmış ki, etkilenmemek mümkün değildi. Ağlayarak yazdığı bir bölümü şöyle;
Dolmabahçe’ deki son günlerinde komaya giriyor. Ara sıra gelmeyenleri soruyor. Bunlardan birisi Ali Fuat Cebesoy, fakat haber kendisine ulaşmıyor. Sonra bir şekilde ulaştığında koşarak gidiyor ki tekrar Gazi komaya girmiş vaziyette ve doktor geliyor. O günün yeterli olmayan tıbbi imkanlarında doktor dilini çıkart, biraz daha biraz daha derken Atatürk “ ve aleykümselam” diyerek son nefesini veriyor.Son nefesteki yüksek iman ve öbür dünyada karşılanış çok şey anlatmıyor mu?
