AŞK DEYİNCE…İ.Ebru Gürsoy’dan..

Merhaba Sevgili Nilgün’ün Günlüğü Okurları!!!!

Sevgili Halam, Nilgün Cabacı, Nilgün’ün Günlüğü  web sitesinde bana bir köşe açma teklifinde bulunduğunda, inanın içime öyle bir heyecan doldu ki, size anlatamam. Yazmak herzaman benim içimde varolan bir arzuydu. Bunu gerçekleştirmenin sevinci bütün benliğimi kapladı.

Bundan sonra, ben de sizlerle birlikte olacağım. Ebruli sayfalarla sizlerin hayatına çeşitli renkler katmaya çalışacağım.

İlk  yazımı aşk üzerine yazmayı düşündüm. Nasıl bir elektriktir ki bu aşk, insan üzerinde büyük etkiler taşır. İnsanın içinde bitmeyen bir heyecan ve sevinç olur. İnsan hep aklında sevdiği kişiyi düşünür. İştahı kesilir, hayaller kurar, vs. vs.

Aşk deyince, ilk aklıma gelen Ferhat ile Şirin’in hikayesi olur. Bu iki insan imkansız aşkı yaşamışlar ve birbirlerini çok sevmişlerdir. Ama bu aşk onların felaketi olmuş ve her ikisini de ölüme götürmüştür. Buna benzer bir çok hikaye de işitmişsinizdir. Leyla ile Mecnun ya da Shakespeare’in Romeo ve Juliet’i gibi. Bazan düşünüyorum da, peki bu hikayeler mutlu sonla bitseydi. O zaman ne olurdu? Yani evlenseler, çolukları, çocukları olsa. Geçim derdine düşseler. Sonra ev almaya kalksalar. Borca girseler. Şirin, Ferhat’a “Veresiye vere vere bu hale geldik. Hadi ben neyse ama şu çocukları hiç mi düşünmüyorsun?” dese, acaba gerçekten aynı aşk kalır mıydı?

O zaman belki de bu elektrik yarım kalınca mı adı aşk oluyor? Tamamlanınca ne oluyor peki? Zaten bunun cevabını bilen var mı dır ki? Belki de bu aşk insan neslinin sürdürmesi için geçici olarak kişide var olan bir çeşit duygu yoğunluğu diyebiliriz.

Her ne olursa olsun aşk güzeldir. Herkes yaşamalıdır. Yalnız aşkın gözü kördür lafını da hatırda tutmak lazımdır.

Herkese aşk dolu günler diliyorum!!!!

İrem Ebru Gürsoy