Pembe ve Yusuf…Canan Tan..

Çok güzel bir romandı. Aslında roman gibi değil de ben gerçek hayattan bir kesit olarak okudum. Bazen çok etkilendim, gözlerim doldu.

Romanda, Güneydoğu bölgesinde sıkça yaşanan olaylardan biri ve özellikle o bölgenin değişmez kaderi anlatılıyor.

Canan Tan, o kadar akıcı bir dille yazmış ki, okurken yaşıyorsunuz.

290 sayfa, inanın bitecek diye üzülerek okudum.

Kitabın arka kapağında:

’’Ne benim sözüm geçer bu iklimde,

Ne de senin,

Böyle gelmiş böyle gider

Son söz TÖRE’nin’’ yazıyor.

Oğlan beklerken, yine kız gelince Servet çok kızdı karısına, ‘’Uğursuz karının, uğursuz dölü o! Kader değil, Keder olacak adı dedi.

Keder ismine uymayan tatlılık da bıcır bıcır bir çocuktu. Köyün zenginlerinden Salih Efendi, oğluna   Server’in büyük kızını istemeye gittiğinde, Server büyüğü olmaz sen Keder’i al dedi. Daha 14 yaşında  bir çocuk olan Keder, büyümeden kendini koca evinde buldu.

İsmail nursuzun biriydi. 2 oğlan çocuk verdi İsmail’e. Babası Salih Efendi öldüğünde İstanbul’a yerleştiler. Orada komşusu Fidan’la çok iyi anlaştı Keder, sonra kızı oldu Pembe koydu adını. İlk 2 oğulları aynı babaları gibiydi, ama Pembe öyle farklı ve tatlıydı ki..Sonrada ardından Yusuf doğdu. Pembe ve Yusuf ayrılmaz 2 parçaydılar sanki.

Sonra aynı annesi gibi, Pembe’yi de babası, karısı ölmüş 3 çocuklu komşusuna vermek istedi, Pembe’nin gönlü ise bir başkasındaydı.

Ve pembe kaçtı…..Sonra mı?? Ah sonra neler olmadı ki…

Alıp hemen okuyun derim.Beğeneceksiniz ve birkez daha üzülecek, TÖRE’ye lanet okuyacaksınız.

İyi geceler.