Mutluluk…Ben Zamanı

Sevgili arkadaşlar,

Uzun zaman oldu yazmadım. Bir yakınımın ani vefatıyla zaman adeta durdu. Yaşam durdu. Çok şeyi sorguladım. Anlam yüklediğim pek çok kavram değişti. Anlamlar yerini yeniden anda AŞKla yaşamaya bıraktı…

Gönlümden dökülenler geçen hafta bu satırlarda…

Yaşamla ölüm arasında…

İnce bir çizgide gidip geliyoruz.

Bazen ne yaptığımızı bilmeden,
Bazen de yaptığımızdan emin!
Her ne oluyorsa yaşamda hepsi Allah’tan…
Bize kazık atan,
Bizi aldatan,
Bizim hakkımızı çalan,
Bize zorluk çıkaran,
İftira atan,
Her türlü kötülüğü etmiş gibi GÖRÜNEN kim varsa, ne oluyorsa hepsi Allah’tan…
Nefsimizi fark edelim, nefsimizi nefis edelim.
Bu kısacık yaşamda buna biraz gayret edelim diye…
Ölmeden önce ölelim.
Bu alemde biraz olsun fark edelim, Adem olalım diye…
Adem olmak nasıl bir şeydir?
Soranlardan olalım,
O’lanlardan olalım,
Her CANA canım diye bakanlardan olalım…

Yazımı gönlüme gelen bir şiirimle bitirmek istiyorum.

Dünya işleri
Hepimizin işleri
Oyalıyor bizleri
Esas işimiz
Gönülde olmak değil mi?
Gönül yapmak değil mi?
Gönülden yaşamak değil mi?
Seni beni bırakıp
Gönülde bir olmak değil mi?
Biz olmak değil mi?
Evetçi, hayırcı
Oncu, buncu, şuncu…
Hepsi dünyanın işi
Gel gönülde birleyelim hepsini
Nasıl olsa ölüm ani, dünya fani…
CANA can kat bari…
AŞKla…

Sevgilerimle…

Hande Akın