İyi akşamlar. Günlerdir hava kapalı, ama yinede bir sakinlik var. Güneş yüzünü göstermese de, denizin durgun , havanın ılıman oluşundan mutluyum. Rahat rahat yürüyebiliyoruz.

İyi akşamlar sevgili okuyucularım.. Yazamadım size 6 gündür. Türkiye kan ağlarken, her televizyonun karşısına geçtiğimde, akan gözyaşlarını gördükçe içim yanarken yazamadım, gitmedi parmaklarım klavyenin  tuşlarına.

Nazım Hikmet’in şiirlerini gerçekten çok severim.

Yağmurlu bir Sinop gününden merhaba… Bu, günlük güneşlik havalarında bir sonu olmalıydı tabii. Ve nihayetinde bugün yağmurlu bir güne uyandık.

Merhaba….. Seyahat anılarım en nihayet biti. Şimdi artık günlüğe devam… Nasılsınız sevgili okuyucularım. Yazı bitirdik gibi. Bizde burada son demlerini yaşıyoruz. Öylede güzel ki deniz. Hafta içi Amazon Kadınlar Plajına gidiyoruz. Artık 10-15 kişi geliyor yüzmeye. Fazla ilgi yok. Çoğu kişi sonbahar mevsimine, kafaca girdi sanıyorum.

Annem hep söyler; “Erkekler çocuk gibidir.” diye… Gibisi fazla! Doğal ve güzel olanı hepimizin içinde bir çocuk olması ve onun yaşaması değil mi?

Sabah 9.00 da İzmir’deydik. İlk 1977 yılında gemi seyahati yapmıştık annemle, ilk o zaman gördüm İzmir’i. Daha sonra 1980 yılında işimle ilgili kursa gitmiştim ve 2013 yılında da Çeşme’den Yunan Adaları turuna çıkarken uğramıştık İzmir’e.  Güzel şehirdir İzmir..İnsanları güzeldir…Severim İzmir’i.

Bu akşam yine önce tiyatroya,sonra  yemeğe gittik. Yemek de yine Onur ve Esra ile birlikteydik.