Tag Archives: ben zamanı

Koca adam olmuşlar ama koca olamamışlar… Sakın yanlış anlaşılmasın! Niyetim; kimseyi yargılamak, eleştirmek değil. Sadece fark ettirmek!

Geçen akşam bir film izliyordum. Filmdeki baba karakteri, ergenlik çağına giren 15 yaşındaki kızına küçük bir çocukmuş gibi davranıyordu. Artık çocukluktan çıkan genç kız ise babasının baskıcı davranışlarından dolayı isyanlardaydı. Baba; kızını zorla bir psikologa götürdü ve başladı anlatmaya…

Gün gelir de aşklar tükenince, sevgi bitince çiftler arasında bir savaş başlar. Galibi hiçbir zaman olmayan bir hiç uğruna yapılan bir savaş… Bazen sessiz, soğuk bazen de kulakları sağır eden bir gürültüyle kanlı canlı…

Vapurdan inerken gördüm onu, bekleme salonunda boşalan vapura binmeyi beklerken… Genç bir kadındı 30’lu yaşlarında ama küçücük bir kız çocuğu edasında…

Milliyet Gazetesi’nin haberi; metroda ayağında terlikleriyle kitap okurken fotoğraflanan ve dalga geçilerek sosyal medyada alay konusu edilen genç bir adam… Bu genç adamın doğup büyüdüğü şehirden hayalini kurduğu İstanbul’a gelmesi hatta prime time televizyon programına konuk olması…

İnsan doğası gereği özgür olduğunu hissettikçe daha MUTLU! Ya da Hande böyle diyelim… Ve yepyeni bir hikaye için bu kısa yazıya, benim gerçek hikayeme balıklama dalalım.

Bu bir taşınma hikayesi… İçinde çok ders var. Size de farkındalık kazandırması ve ilham vermesi niyetiyle paylaşmak istedim.

  Mutluluğu nedenlere bağladığımızda kendimizi mutsuzluğa mahkum ederiz. Çocukluktan itibaren annemizden, babamızdan, ailemizden, büyüklerimizden, okuldan, sosyal çevreden, toplumdan ve daha pek çok kavramdan koşullu mutluluğu öğreniriz.