Nalan Durmaz…Ve AYVALIK..

1968 yılı İstanbul doğumluyum. Sosyal Bilimler, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi mezunuyum. 15 yıldır yazlıkçı olarak geldiğim Ayvalığa 2.5 yıldır tamamen yerleşmiş bulunmaktayım. Evli 9 ve 14 yaşlarında iki çocuk annesiyim.

Hobilerim arasında; tiyatro, kitap okuma, bahçe ve hayvanlarla ilgilenmek diyebilirim.

Ayvalık’ta 2 yıldır özel bir tiyatroda oyunculuk yapmaktayım. Aynı zamanda bir İlköğretim Okulunda drama dersleri vermekteyim.

Not Değerli okuyucularım. Bugün,köşe yazarlarıma birisi daha ekleniyor. Nalan Durmaz, benim tiyatroçu yeğenim.İşinde başarılı ,çalışmayı seven, yaratıcı,sanatçı.

Bugünden başlayarak O’ da Nilgün’ün Günlüğü’de çocuk gelişimi ile ilgili yazılarını paylaşacak bizimle.Çok yoğun olduğu için yazılarını 15 günde bir yayınlayacağım.Umarım işleri kolaylaşınca bize daha sık yazılarıyla katılacaktır. Şimdilik hepinize iyi günler dilerken, Ayvalık’la ilgili bir yazısınıda,resimlerinide, sizinle paylaşmak istiyorum.

HER MEVSİMDE BİR BAŞKA GÜZEL AYVALIK

Gün ışığının en kısa zaman diliminde olduğu, bitmek bilmeyen uzun kış gecelerinin ortasında olduğumuz bu mevsimde, küçük dinlenmeler ya da başka deyimle, kaçamaklar yapmak isteriz. Mesela, ilk aklımıza gelenlerse uzun yürüyüşler yapmak için mesire yerleri düşünürüz. Ya sadece yaz tatillerinde düşündüğümüz tatil kasabaları?… Oysa, yazın kalabalığın içinde fark edemediğimiz, atladığımız detayları görebileceğimiz en güzel mevsimdir kış.

İşte sadece yaz tatillerinde düşündüğümüz tatil kasabalarından biridir AYVALIK. Ayvalığa gelir gelmez o meşhur rüzgarı karşılar sizi. Yazın dışarıdan gelen misafirlerle dolu olan sokaklarında ne çok ayrıntıyı atlıyormuşuz meğer. Ne kadar çok haksızlık etmişiz Ayvalığa yazık… O güzel kendine has mimarisiyle sıcacık, daracık Arnavut kaldırımlı sokakları insana nasılda huzur veriyormuş. Ayvalığın kapılarının meşhur olduğunu duy-

muştum. Ama böylesine inceleme fırsatı bulamamıştım. Kapılarının tokmaklarını çalsam belki tarihten bana ses verecekmiş gibi durmaları, beni çok heyecanlandırdığını söyleyebilirim. Sokaklarda dolaşırken mübadele yıllarında Midilli’den gelenlere ‘Adalı’, Girit’ten gelenlere ‘Gritikos’ dendiğini de öğrenmiş oldum.

Ayvalık içinde birçok kültür de barındırdığı için çok zengin kültür yapısına sahip şanslı kasabalardan biri. Ama bu zenginliğin kıymetini bilememiş idarecilerle de birçoğunu da kaybetmek üzere de diyebilirim. Tarihi eserlerin hemen hemen hepsi yıkıntı halinde hiçbir idarecinin her hangi bir girişimde bulunduğunu düşünmüyorum. Gelen turistler hayal kırıklığı içinde ülkelerine dönüyorlar. Halbuki yetkililer ellerini çabuk tutup bu güzel kültürel mirasa sahip çıkıp, restore etseler. Burada ki ekonomi çok daha iyi konuma gelir. Böylesine güzel tarihi bir belde nasıl kimsesizliğe terk edilir anlayabilmiş değilim. Anlatacak çok şeyi olan, ama onu dinlemek istemeyen, etrafı kalabalık, bir o kadar da yalnız kalmış bir çocuğa benzettim Ayvalığı.

Birazda adaların dantel gibi önünüze serildiği ‘Şeytan Sofrası’ndan bahsetmek istiyorum. Aslında Ayvalık deyince kelimeler kifayetsiz kalıyor. Burayı anlatmak yetmiyor. Yaşamak gerekiyor. Yine de size Şeytan Sofrası’ndan kısaca söz edeyim. Kalemime sahip çıkamaz durumdayım adeta o beni yönlendiriyor. Sanki o da sizlere Ayvalık için çok şey söylemek ister gibi…

‘Şeytan Sofrası’nın da özel bir hikayesi var ama en iyisi onu iyice öğrendiğimde sizlerle paylaşırım. Ayvalığa aslında her mevsim yakışıyor ama kış bambaşka yapıyor bu güzel kasabayı. Burada gün batımı bir başka güzel oluyor. Sanki size özelmiş gibi sunum yapıyor. Güneşin battığı, denizin mavisi ve dağların yeşiliyle dans eder gibi buluşması… Sadece size özel…Sizin için tek kişilik gösteri gibi…İşte daha öncede belirttiğim gibi kelimelerin kifayetsiz kaldığı o an. Anlatmak değil yaşamak lazım. Evet, şimdi anladım, İstanbul’un o yoğun temposundan sonra çoooook özlemişim Ayvalığı. Sende beni özledin mi Ege’nin en özel kasabası?