NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI 
Bence, annemiz ve babamız yaşadığı sürece biz hep çocuğuzdur.
Sonra bizim çocuklarımız….25 veya 35 yaşına gelse de, geçse de, yine bizim küçük çocuklarımızdır…Tâkiiii….Biz çok yaşlanıp, onların çocukları oluncaya kadar… Doğru mu?
Web sayfama koyduğum bu resimle sizleri biraz gülümseteyim istedim ama, yazdıklarımla biraz hüzünlendik mi ne?
Haydi gülümseyin,bugün Pazar…))))))
kesinlikle öyle..kırkıma gireceğim nereyedeyse hala ana kuzusuyum bizimkilerin gözünde..’çocuğum kaçta gelirsin,kaçta çıkarsın,yavrum şunu da ye öyle git,aman sıkı giyin çocuğum dışarısı çok soğuk’ Allah diyorum bazen,bunalıma girmemek içten değil..’yahu anne ben yaşlandım gözünü seveyim şu muameleyi bir gün yapmayında,büyüdüğümü bir anlayımm yaa’ dedirtiyorlar..teşekkür ediyorum Nilgün hanım..bu arada ses tonunuz harika,yumuşacık,içten ve sıcak..öpüyorum,sevgiler..
Gülçin Hanım,bırakın söylesin anneniz. Bak ben annemi kaybettim.(((Hiç söyleyen yok. Ama ben çocuklarıma söylüyorum.)))
Bu arada benim hakkımdaki güzel yorumunuz için çok teşekkür ederim.Ben de sizi sevgiyle öpüyorum.))))İyi geceler.
🙁 Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun inşallah,haklısınız..söylemeyin desem bile söylüyorlar,canları sağ olsun dediğiniz gibi yumurta olarak kalmak bazen sıkmış olsada onları seviyorum..hikayelerinizi ara ara girip kalimero olarak dinleyeceğim 🙂 sevgilerimle..
Sabah sabah güldürdünüz))))Kalimero olarak dinleyin bakalım.)))))