NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI 
MERHABA Nilgün abla,
Bloğunun son derece pozitif olduğu ve okuyana mutlaka bir şeyler kattığını düşünüyorum. Size bahsettiğim gibi işitme engelli olarak daha aktif olmaya karar verdim..Bunun içinde ilk size ve okuyucularınıza yazıyorum..
Bildiğiniz gibi Türkiye’de engelli denince akla ilk gelen “tekerlekli sandalye” ve “acıma” duygusu..Halbuki engellilik çok daha geniş alana yayılıyor: görememek, duyamamak, konuşamamak vs..Bizim de sorunumuz duyamamak ancak bizi üzen engelimiz değil. Yani duymamak değil DUYULMAMAK.. Dışarıdan bakıldığında görsel olarak normal göründüğümüzden fark edilmiyoruz, öte yandan ne engelli ne de normal kabul ediliyoruz.
Halbuki ülkemizde görme, bedensel ve diğer engelliler haklarını arayabiliyor, her konuda aktifler ve hatta ileri gidip milletvekili bile çıkarabiliyorlar.Biz daha pasif kalmışız; kimimiz doğuştan engelli olması nedenıyle konuşamıyor, sonradan işitme duyusunu kaybedenlerimizde, tek başına mücadele etmek zorunda kalıyor.
İtiraf etmeliyim ki ben de çok pasiftim, tüm hayatım kitaplar ve okumaktı..Sonra birgün bir arkadaş beni facebook ta “sessizsiniz” adında işitme engelli grubuna kattı. O gruba girince kendim gibi insanlarla tanıştım onları tanıdıkça çok sevdim..Bu zamana kadar kendim gibi insanlarla pek tanışma imkanım olmamıştı..Sonra toplu sohbet ortamında hepimizinde birçok sorununun ortak olduğunu fark ettim..Evet o DUYULMAMAK’tı..200 ü aşkın üyenin büyük kısmı işitme engelli olup, diğer kısmı işitme engelli bireye sahip aileler ve bize yardımcı olmaya çalışan idealist bulduğum kişilerden oluşuyor. Sorunlarımıza katkıda bulunmak isteyen herkes sessizsiniz@yahoo.com adresine e-posta atarak bize katılabilirler.
İşitme engellilerin en büyük sıkıntısı iletişim..Konuşma problemi olanlar için çoğu Kamu Kurumlarında işaret dilini bilen tercüman lazım, dertlerini, sıkıntılarını, ihtiyaçlarını anlatamıyorlar..Konuşma sorunu olmayanlarda dudak okuyor ancak birebir konuşmak, daha yavaş daha dikkatli konuşmak gerekiyor.
İşitme engellilerin çalışma durumuna gelince; ben şahsen işitme engelli olarak arkadaşlarımın verilen her işin üstesinden gelebilecek kapasitede olduklarını düşünüyorum..Onlar azimli ve başarıya odaklı..Zaten tarihte özellikle işitme engelli olduğu bilinen Helen Keller’i, Edison’u, Beethowen’i hatırlayalım..İçimizde böyle yetenekler olduğuna inanıyorum..Tanımak isteyenlere de grubumuza buyrun diyorum..
Her zaman mutlu, sağlıklı ve ENGELSİZ bir hayat dilerim sizlere ve okuyucularınıza..
Sevgilerimle..
GÜL GENÇ
Not:Değerli okuyucularım,sevgili dostlar..
Gül Genç’i, şahsen tanıyor olsam da, arkadaşlığımız web sitem sayesinde oluştu. Yazdığım yazıları takip eden, onalar yorum yazan, genç azimli, güzel bir anne. Sinop’ta yaşıyor.
Bugün bana yolladığı duygularını ve sorunlarını anlatan bu yazıyı sizlerle paylaşmak ve sessizlerin sesi olmak istedim. Sizlerden ricam, onlara destek olmanız. Gruplarına üye olalım, sorunlarını yakından takip edelim. Kim bilir, birimizden birinin yardımı dokunur da, belki ses oluruz onlara.
Bugün iyi ve sağlıklı olabiliriz, ama yarına nasıl olacağımızın garantisi var mı?
Bu düşünceyle yorumu sizlere bırakıyor,yazılanları DUYMANIZI diliyorum. iyi geceler.
Nilgün Cabacı
ÇOK TEŞEKKÜR EDERIM…SAĞOLUN.
Herzaman yardıma hazırım.Sizlerde sağ olun.
Merhabalar
bende doğuştan işitme engelliyim. Gül genç ablamızın yazdıklarına katılıyorum. Kağıt üstünde raporda ağır özürlüyüz ama toplumda kabul edilmiyor dışlanıyor ve görmemezlikten gelinen varlıklarız. Öyle ki uzaylı gibi bön bön bakanlarımız var. Neyle uğraşacagımızı şaşırdık kaldık. Kendimizi geliştirmekle mi uğraşalım yoksa toplumda yer edinelim die didinip çalışalım?
Biz onları duyup anlamıyor değiliz asıl onlar bizi
Kübra cığım her zamanki gibi esprili yorumunu çok hoş buldum. Sende Kayseri de çalışma yap, engelliler haftası yaklaşıyor fırsatı kaçırma derim..
Senin azmine hayranım. Ne yazık ki bazı insanlar, başlarına gelmeyince engellilik sorunlarıyla hiç ilgilenmiyorlar. Asıl engelli, sadece kendini düşünen, sözler verip, gerisini getirmeyen ve küçük şeyleri dert eden insanlar. Öyle ya da böyle hayat geçiyor. Biz engelliler ve engelli yakınları, tüm engellere rağmen bir şekilde hayat mücadelesi veriyoruz. Esas güç engellilerde halbuki. Çünkü ufacık şeyler onlara dokunmuyor çünkü sırtlarındaki yük o kadar fazla ki küçük sorunlar onların için devede kulak kalıyor.
Kedimin astım hastası olduğunu öğrendiğim zaman veteriner bana bu olayın aslında üzülecek bir yanı olmadığını tam tersi iyi bir tarafı olduğunu söylemişti. Astım hastası olanlarda vücut kendini yenilemek için sürekli antikor salgılıyormuş. Böyle olunca da çok ciddi rahatsızlıklara, kanser gibi, koruma kalkanı oluşturuyormuş. Aynı bizim sürekli çaba sarf edip, bu engellilikle savaşmamıza benziyor. Diğer insanlar halbuki en ufak bir derdi kaldıramazken, biz o aşamaları çoktan aşmış bulunuyoruz. Ayrıca ani gelebilecek bir felakete de hiç dayanıklı değiller. Asıl engelli ne yazık ki, diğerleri.
İnsan insanın halinden anlamalı.
Seni kucaklıyorum, sevgili arkadaşım.
Dostum benımmm senı çoook sevıyorum.Yazdıkların çok güzeldi, duygulandım. Teşekkur ederım. 🙂