NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI 
Bebekler yüksek sesten, yüksek yerden, yabancı kişilerden korkarlar. Yabancılardan korkma 5. ve 9. ayda gelişir. Ama bu korkuların ne kadar güçlü olacağı duruma göre değişir. Annesinin kucağında veya tanıdığı bir yerde ise, yabancılardan daha az korkarlar. Bebekler, çocuklardan daha çok yetişkinlerden korkarlar. Bebeklerin yabancılardan duyduğu korku 18. aydan sonra kendini savunabilmesi ile yavaş yavaş kaybolur. Çocuklar büyüdükçe korkuları azalır ama hayal dünyasının gelişmesiyle beraber hayali korkular üretmeye başlar.
2-5 yaş arası çocuklar en çok hayvanlardan, karanlıktan, ani seslerden ve gürültüden korkarlar. Biz büyükler, isteyerek ya da istemeden çocukların korkularının gelişmesine ya da artmasına neden olmaktayız. Bunların içinde disiplin aracı ya da aşırı koruyuculuk olarak korkularının gelişmesine sebep olmakta, bir de onlara rol modellikte yapmaktayız. Örneğin; bir hayvan gördüğünde bağıran, sıçrayan bir anne çocuğu için bir rol modeldir. Doğal olarak çocukta hayvandan korkmaya başlar. Aşırı koruyuculuklarda da bunu yaparız. ‘ Sen yapamazsın, düşersin, beraber yapalım’ gibi sözle çocuğun neyin tehlikeli olup olmamasını anlamamasına sebep olur. Disiplin aracı olarak da ‘öcü gelir, polis götürür, dilenci alır’ gibi cümleler çocukta birçok korkunun oluşmasına sebep olur.
Bu korkularla baş edebilmek için;
– Korkusu hakkında konuşalım. Resimlerle ifade etmesine yardımcı olalım.
– Korktukları şeylerin rolüne girmesi için fırsatlar tanıyalım.
– Köpekten korkan bir çocuğun oyuncak köpekle oynamasına fırsat verin.
– Korkuları olan çocuğa ‘sen büyüdün, erkekler korkar mı? Bak ben korkmuyorum’ gibi sözler asla söylemeyin, alay etmeyin.
Tam tersine onu anladığınızı belirtin.
– Onun korkusunu ve nedenlerini araştırıp ona göre davranın.
Sevgiyle kalın…
