Çıralı-ANTALYA..Yavuz Bungalow..25.10.2012

Bir rüyaydı sanki…Yaşandı bitti….

Senelerdir ilk kez,tüm aile  bir arada tatil yapacaktık. Kızım hazırladı bu tatili hemde şeker bayramında. O zaman Sinop’a geldiğinde biletleri almıştık. Sonra benim yurt dışı seyahatim girdi araya. Ve daha yıkadığım çamaşırlar kurumadan, tekrar bir valiz hazırladım.)))

Allah biliyorya çocuklarla ve eşimle, hep birlikte aynı yerde olacağım için, büyük bir mutluluk ve heyecan duyuyordum.

Kızımda aynı bizim gibi yorgundu, o da bir gün önce Paris’ten gelmiş, daha evinde  uyumaya vakit bulamadan, Antalya yollarına düşmüştü.

Bize bu programı o yaptığı için ayrı bir heyecan duyuyor, hava yağışlı olurda odaya hapsoluruz diye korkup, bizlere okumak için kitap almamızı ve yanımızda iskambil kağıdı getirmemizi öneriyordu.

Bizler daha İspanya yorgunluğunu atamadığımız için, ooo yağarsa yağsın,daha iyi oda da yatar, kitap okuruz diye aklımızdan geçiriyorduk.

Velhasıl arife günü gelip çattı.Biz buradan eşim ve arkadaşımla arabamızla Samsun’a gidip, Çarşamba Hava alanından saat 22.45 uçağına bindik.Kızım ve oğlum İstanbul’dan saat 22.50 uçağına, diğer arkadaşım ve yeğenide Sabiha Gökçen Hava alanından 23.20 uçağıyla Antalya Havaalanına geldiler. Saat 00.30 gibi hepimiz hava alanında buluştuk.

Yavuz Bungalow ‘un sahibi Derya Bey arabasıyla bizi havaalnında bekliyordu. Gideceğimiz bu yere kızım daha önce 2 kez gittiği için biliyordu ve dolayısıyla organizeyide o yapmış herşeyi bizim için hazırlamıştı.

7 kişi minübüse bindik ve 1,5 saat yol gittik.Bir ara yol bayağı karanlıktı . Ara ara yağmur atıştırdı, şimşekler çaktı.Dağ yollarında ilerlerken , bana Afrika Seyehatimi anımsattığı için anılarımdan anlatmaya başladım yolda. Hatta Safariye çıktığımız gece karşımıza çıkan gergedanlar geldi aklıma))).Burada da önümüze birşeyler çıkar diye beklediysemde salimen geldik kalacağımız yere. Herkes valizlerini aldı, karanlıkta ağaçların arasında uzunca bir yolu takip ettik.Tamam diyordum içimden, burasıda Afrika gibi,unutamayacağım bir tatil geçireceğim diye düşündüm yürüken.

Ama öyle yorgunduk ki, bir an önce odama gidip yatağıma yatmak istiyordum.

Bir bungalow önünde durduk, hemen yanımızda ki bungalowada arkadaşlarım gitti. Odaya girdiğimde pırıl pırıl düzenli bir yerle karşılaştım, ama hiç inceleyecek bir durumum yoktu. Yorganlarımızı üzerimize alıp saat 3.00 de yatıp uyuduk.

Sabah 8.00 gibi horoz sesiyle uyandım.Nerdeyim diye düşündüm bir an. Çünkü ben horoz sesine alışığımdır, oturduğum evinde yan tarafında vakitsiz öten bir horozu var komşumun)))).

Baktım aynı anda çocuklarda kalktı, haydi kalkın kalkın, tatile geldik,uyku yok diye bağırıyordu oğlum.

Hemen fırlayıp kapıyı açtım. Kapkaranlık yollardan ve yağmurlu bir havada geldiğimiz bu mekan,kapıyı açmamla bambaşka bir şekle bürünüverdi birden…

Bu nee….Ben nerdeyim..diye sormaya başladım kendime. Benim gibi ilk kez gelen oğlum ve eşimde şaşkındı.

Yemyeşil bir ormanın içindeydik sanki. Etraf portakal, mandalina ,limon ağaçlarıyla kaplıydı. Hem de öyle tek tük değil, hepsi birbire değiyordu ağaçların. Portakallar, mandalinalar toprağın üstüne kadar sarkmışlardı. Hepsi yemyeşildi.Etraf ismini bilmediğim çiçeklerle kaplıydı.

Kapının önünde siyah tavuklar dolaşıyor,sülünlerde toplu halde geziyordu.

Varendamızda bir salıncak, bir masa 4 sandalye vardı. Hemen evimizin önünde 2 şezlong bir sehba duruyordu.

Karşımda yine hamaklar duruyor,nar ağaçlarının altında, tahtadan yapılmış salıncak, nezaman sallanmaya geleceksiniz diye sanki bizi bekliyordu.

Şaşkınlığım geçince hemen bayramın ilk günü olduğunu anımsayıp birbirimizle bayramlaştık.Sonrada yan Bungalowda kalan arkadaşlarımı uyandırmaya ve bayramlaşmaya gittim.

Hepimiz hazırlanıp kahvaltıya gittiğimizde saat 9.00 du. Kahvaltımızı bahçeye istedik, o yeşillikler arasında,tavuklarla, başımıza değen portakallarla, çevremizi süsleyen rengarenk çiçeklerle ve en güzeli sevdiklerimizle birlikte kahvaltı etmenin tadı harikaydı.

Çalışanlardan Hacer Hanım ve eşi Osman Bey ellerinden gelen misafirperverliği gösterip özenle masamızı hazırlıyor, bizlere sadece alıp yemek düşüyordu. Bu tatilde diyeti de unuttum zaten. Arkadaşım ne oldu Nilgün sana , gemide hiç yemedin ama burada yiyorsun dediğinde, düşündüm ki,bulunduğum ortamın güzelliği,yiyeceklerin hem damak tadıma uygun olması, hem sevdiklerimle birlikte olmam, bana diyeti unutturmuştu.

Kahvaltı sonrası,çevreyi tanıyalım istedik.Önce sahil boyu uzanan resturantların önünden geçtik. Çevredeki pansiyonlara baktık. Hava kızdırınca da doğru denize attık kendimizi. Suyu Karadeniz’den çok tuzlu,ama sonra alışıyorsunuz. Hele benim sinüzitlerime de çok iyi geldi, açıldı burnum.

Deniz faslı bitince duş alıp giyindik, bu seferde yakın gibi görünen ama sanırım 1km kadar yürüme mesafesi olan Olympos Antik Kente yürüdük.Yarı yolu köyün içinden, diğer yarısını da sahilden yürüdük. Olympos tarihi yönden çok zengin bir yer. Hele birde deniz suyunun meydana getirdiği birikintisi ve yine yan taraftan akan suyun birleşmesiyle oluşan güzellik ve bu suda yüzen ördeklerle görüntü muhteşemdi.

Önce güneş kayboldu gözden,sonra yağmur başladı, bizde hemen girişte bulunan çay bahçelerine sığındık. Orada bir şeyler içerek yağmuru geçirdik.Ben hem hatıra amaçlı, hem de koruma amaçlı olarak sarı bir yağmurluk aldım kendime.

Döndüğümüzde 5 çayımızı ve kurabiyemizi hazırlamıştı Hacer Hanım. Yine sohbet içinde bu güzel doğa ortamında çaylarımızı yudumladık.Biraz marketleri  ve çevreyi dolaştık.Bir gece önce göremediğimiz yerleri keşfettik.

Sonrada kendimize resturan aradık,Karakuş Resturanı  tercih ettik. Hepimizi alabilen kare şeklinde kocaman bir masayı seçtik kendimize, hem de tam ayaklı saç şöminenin karşısında.Herkes yemeğini seçti. Melahat Gülses’in güzel şarkıları arasında bol bol resim çekerek, bıçağa bile gerek duymadan çatalla kesilebilecek şekilde yumuşak ve leziz karışık ızgara etimi yedim.

Hele yemek öncesi gelen şişirilmiş ramazan pidesi görünümündeki pide …hııııımmm. İçine garnitürlü tereyağ koyup  yiğince harika bir tat oluştu.

Gecemiz saat 24.00 de son buldu. Odama geldiğimde kendimi yine yatağa atmışım, gözüme ne veranda da ki tahta salıncak, ne sandalye, , ne hamak göründü…Sadece uyku…uyku….

Not:Arkası yarın..Önce Antalya -Çıralı’yı anlatacağım,sonra yine Avrupa gezimi anlatmaya devam edeceğim..

Şimdilik hoş çakalın..