Yazmak…

Yazıyı yazmak da içten gelmeli…Moral yerinde, kafa rahat, ruh özgür olmalı…Peki bunu her zaman yapabiliyor muyuz?Tabi ki hayır…

Daha yarım saat önce bugün oturup rahat rahat günlüğümü yazayım derken, son yarım saatte olan bir olay ister istemez seni etkiliyor…

Evet etkiliyor…Doğal olarak, ruh halin değişiyor, olayın durumuna göre moralin bozuluyor…Sonra , sonra ne yapıyorsun, ya sabır çekip haline şükrediyorsun…

Evet şu anda ben bunu yapıyorum…

Bir saat önce otursaydım bilgisayır başına eminim çok daha sakin , rahat rahat rütinde olsa geçen günleri anlatacaktım…

Neyse sakin ol Nilgün…Sakin ol diyor  ve günlüğüme başlıyorum..

Günlük evet Nilgün’ün günlüğü…Nedir bu Nilgün’ün günlüğü????

Millet yaptıklarını kıdım kıdım anlatırken, birçok şeyi gizlerken, ben günümü anlatıyorum size…Ne bileyim bir zamanlar çok çok aktifdim, dedim ki yaptıklarımı web sitemde paylaşayım. Sonra aktiviteler azaldı. Daha doğrusu benimde kendime ait bir yaşantım olsun, hep birileri için değil, birazda kendim için birşeyler yapayım dedim. Ve şu sıralar yaptıklarım sadece kendi memnuniyetim için…

Ne mi yapıyorum? Bildiğiniz gibi, sabahtan atölyede resim yapıyorum, haftada 3 gün spora gidiyorum, 1gece sifad, bir gece konservatuvar ve arkadaşlarla buluşup oturmalar….Gördüğünüz gibi kimse için yaptığım bir şey yok, sadece benim istediklerim…İyi hoş…Hepsi keyfi şeyler olmasına rağmen, ben sanki bunlarıda yapmaya mecburmuşum gibi, sabah erkenden kalkıp resim yapmaya gidiyorum..Ya hiçbir mecburiyetim yokken ben niye böyle erkenden ve hergün gidiyorum.????Sanki eski günlerde ki mecburi işe gidermişim gibi…O zaman ekmek parası vardı işin uçunda çalışıyordum, ya şimdi???????

Hepsi keyfi şeyler olmasına rağmen kendimi mecbur hissetmem niye???????

Görüyorsunuz kendimi çözmeye çalışıyorum şimdi..Yoksa her cümlenin sonuna bu kadar soru işareti koyup soruları sıralamazdım…

Velhasıl çözemedim kendimi…Hep böyleydim, hep bir koşuşturma var hayatımda…Yolda çay içmeye çağıran arkadaşıma bile işim çok diye gitmiyorum. İşimde resim yapmak)))))Gülerim ağlanacak halime…

İşte böyle, siz neden olduğunu çözerseniz bir zahmet bana mesaj atıverin, sevinirim vallahi…

İşte sevgili günlük…Nilgün içini boşalttı biraz..Belki ruhum rahata kavuşur..

Dün yukarıda yazdığım dışında ekstra olarak Seyit Bilal Hazretlerini ziyarete gittik. Tam da sela vakti…Orada yasin okurken verilen sela öyle bir içimi rahatlattı ki anlatamam size…Ruhum böyle havalara yükseldi sanki..İnsanın inançının olmasıda bir başka güzel.. Sıkıldığında, bir derdin olduğunda veya herşey için Allah’ına şükredip teşekkür ettiğinde nasıl huzura kavuşuyorsunuz değil mi?Şahsen ben kavuşuyorum ve devamlı da şükrediyorum halime..

Ve ençokda, açık söylemek gerekirse Allah’a, Bali Adasında dua edip teşekkür ettim..Neden biliyormusunuz, çünkü Bali halkı devamlı dua ediyordu sabahtan akşama kadar devamlı.Hatta gece yarısıda kalkıp tapınaklarına gidip dua ediyorlar. O kadar yer gezdim, buranın halkı kadar dua eden, ibadet yerlerini ziyarete giden görmedim. Ve yazmıştım size biliyorsunuz, her evin birkaç tapınağı, her mahallenin birkaç tapınağı var.

Neyse, zenci çocuk resmim bitti.İmzamı attım bugün, dün akşamda konservatuvarımız vardı.Artık tüm konser şarkılarımız oluştu. Dün gece de hocamız ses seçiminde bulundu, birçok kişiye şarkılar denetti, haftaya da mikrofonla deneyecek ve solistler belli olacak.

Konser çıkışı Garden Glass’s gidip çay içtik. Hava bayağı soğuktu erkenden de kalktık.

İşte böyle sevgili günlük..Bugün 29 Kasım..Ve benim evlilik yıl dönümüm.

Nice sağlıklı, mutlu yıllarımız olsun inşallah..Haydi bana müsaade, akşam için hazırlanayım.)))