NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI 
Dört gözle beklediğimiz kart, akşam saat 20.30 başladı. Hem de öyle bir yağdı ki bir ara önümüzü görmek de zorluk çektik.
Karın yağdığından haberim yoktu arkadaşım aramasa. Hemen giyinip attık kendimizi dışarıya. Nasıl güzel yağıyor anlatamam. Bu arada belediyenin arabaları da yollara tuz döküyordu. Bir ara tipi şeklinde yağdı, hatta eşime kalsa eve geri dönecektik, ama ben yola devam dedim. Bakarsın yarına hepsi erir, hiç olmazsa bir kara basalım, biraz kartopu oynayalım istedim.
Valilik önüne geldiğimizde arabalar kaymaya başlamıştı, birçok kişi arabaları itiyor, bazıları da arabaların ön kaportasına oturmuş ağırlık yapıyorlardı. Daha kar 3cm olmadan trafik sorunu başlamıştı.
Aşıklara indiğimizde baktım yollar ana baba günü. Tüm gençler ve bizim gibi kendini genç hissedenler dışarıdaydı. Biraz Karakum Yoluna doğru yürüdük, kar tipi şeklinde arkamızdan yağıyordu, dönüşümüz zor olur, fazla gitmeyelim dedim ve döndük. Gerçekten de dönüş zor oldu. Hemen bir cafeye girip biraz soluklandık, ıhlamurlarımızı içtik. Karın yağışını izledik.
Dönüşte gençler çocuk parkında kasaları yakmış, ısınıyorlardı. Bu arada gençlerden biri, arkadaşının sırtına vurup, ‘’Kardan adam oldu da, senden adam olmadı’’ dedi. )))Çok tuttum bu sözü.)))
Ve sonrada evimize döndük. Dönüşte Kar hızını kesmişti.Artık yarına ne olur bilemem…Göreceğiz artık.
Geçen yazımda size eğer kar yağarsa bir anımı yazacağım demiştim. Şimdi size onu anlatayım.
Oğlum o yıllar orta okula gidiyordu. Yine kar yağmıştı, bu arkadaşlarıyla dışarıda karda oynadı bütün gün. Eve geldiğinde otururken ay off diyor, oğlum ne oldu dedim. Evin oradaki yokuştan o kadar çok kaymışlar ki poposu acıyordu.)))Nasıl kaydınız dedim. Naylon poşete oturup kaydık dedi. Bu fikir çok hoşuma gitti. Akşam eşim geldiğinde hadi karda yürüyelim dedim ve ben, eşim oğlum yürüyüşe çıktık. Bu arada ben cebime 2 naylon poşet koydum. Eşim ne onlar dedi, kayacağım dedim. Hayır bırak onları dedi. Birini bıraktım, biri cebimde kaldı. Onlardan önce ben aşağıya indim.(Evimiz yokuş başındadır)Baktım mahallenin çocukları merdiven koymuşlar caddeye kayıyorlar. Ben de hemen naylon torbayı çıkarıp üstüne oturdum, çocuklardan birine de beni iter misin dedim.Ve çocuk beni itti, ama ne itti..Ben 30 km hızla aşağıya doğru gidiyorum. Bir çığlık, bir neşe…Birde ne göreyim aşağıdan bir araba geliyor, ben hızla onun üstüne gidiyorum.Şöförün eli kornada devamlı basıyor, ben üstüne doğru gidiyorum. Etrafta ki herkes nefeslerini tutmuş bize bakıyor, merakla sonucu bekliyorlar.Arabada duramıyor bende .. Bu arada nasıl dururum diye düşünüyorum. Sonra aklıma, kendimi yan tarafa doğru yuvarlamak geldi ve o son saniyelerde ben kenara doğru savurdum kendimi. Adamda sanıyorum küfürleri savurarak arabayı sürdü. Tabi o beni çocuk sandı. Bilse kaç yaşında olduğumu?))Tabii bütün bu olan biteni eşim ve oğlum arkamdan büyük bir korkuyla izlediler. Yediğim fırçanın haddi hesabı yok.Yani ne yapmam lazım mış.???Koca sözü dinlemeliymişim….
Ama müthiş bir adrenalin patlaması yaşadım. Harika bir duyguydu…)))
Aslında bir anım daha var. Eğer yarın yine kar yağmaya devam ederse onu da anlatırım.
Bugün ise kar yağışından 5 saat önce, Sinop’ta hava buz gibi, ama güneşliydi. Demek kar topluyormuş. Bu arada aç kalan martıları da besledik.
Şimdilik iyi geceler diliyorum. Gönlünüzce geçen güzel geceleriniz olsun.Sinop’tan kar soğuğunda,sıcacık sevgilerimi yolluyorum sizlere.
