Bir anımı paylaşmak istedim…

5 Aralık Dünya Kadın Hakları Günü…

İşte tamda bugün,bundan 86 yıl önce (1934) yılında Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk öncülüğünde,Türk kadınlarına seçme ve seçilme hakkı verildi.

Bugün 5 aralık olduğunu hatırlayınca bir anımı da sizlerle paylaşmak istedim.

Yıllar önce,kızım Sinop Anadolu lisesine giderken, Okul Aile birliğine katılmaya aday oldum ve bayağı iyi bir oy alarak seçildim.  Tam da 5 Aralığa rastlayan günde, asil üye olarak seçilen devlet kurumunda müdür olan erkek arkadaşın  odasında toplantı yapıp, görev bölümünü gerçekleştirmeye karar verdik..

Benim aklımda da başkan olmak yatıyor, çok istiyorum, çünkü kafamda ki projeleri başkan olursam gerçekleştireceğime inanıyordum. Randevumuz saat 14.00 deydi, 5 kala oradaydım , önce sekreterin odasından geçmem gerekiyordu. Bu arada müdürün kapısı da açık, yine asil üye seçilen başka bir müdür (erkek) arkadaş da odada sohbet ediyorlardı, arkadaş lütfen siz başkan olun diyor, öbürü de yok rica ederim lütfen siz olun diyordu ve ben tam o anda içeri girdim. Arkamdan diğer 3 bayan arkadaşta geldi. Hal hatırlar soruldu. Başkan kimi seçelim dedi , odasında toplantı yaptığımız müdür, bende duydum ya 2 beyden biri başkan olacak, hemen öne çıkarak  bir şey söylemek istiyorum dedim. Hepsi dikkatle yüzüme baktılar.’’Bakın bugün 5 Aralık Atatürk’ün Kadınlara verdiği seçme ve seçilme hakkının yıl dönümü, işte ben bu hakkımı kullanarak başkan olmak istediğimi bildirmek istiyorum dedim.

Hepsi şok….Şaşkınca baktılar beyler, sonra tabi neden olmasın dediler ve ben başkan oldum ve başarılı çalışmalarımızdan ötürüde, 2 dönem başkanlığım devam etti.Kızım okuldan mezun olunca da ayrıldım. Ama çok güzel işler başardık.Hep birlikte ekibimle ve okul yönetimiyle.Hepsi süper insanlardı. Tekrar çok teşekkür ediyorum bütün arkadaşlarıma.

Bugün cumartesi, tüm Türkiye evde. Nasıl vakit geçireceğim diye düşünürken , yine akşam oldu.

Bugün yeni yıl ağacımı kurdum, evi temizledim, bahçede ki ağaçları budadık, mantı açtım derken saat 16.00 oldu bile, havada biraz sonra kararır.Ben de günlüğümü yazarım.

 

Bu arada bol bol yürüyüş ve canlı yayın yapıyorum. Sağolsun birçok kişide izliyor ve senin sayende görmediğimiz yerleri görüyoruz diyorlar, şehir dışından izleyenlerde, sayende Sinop özlemimizi  gideriyoruz diyorlar.

Bu arada geçen gün Amerika da yaşayan arkadaşımın annesini ziyarete gittim, video çektim, kızına yolladım. Tabii ziyaret dersem öyle eve girmeden kapıda ziyaret, Nedime Teyzede çok mutlu oldu bende, onun sevincini görünce çok daha mutlu oldum.

Tam Ada’nın tepesinde oturuyordu, epeydir geçmemiştim oradan, çok değişmiş Sinop çook. Devamlı evler yapılıyor, heryer inşaat. Arka denizin oralarda ki mahalleleri dolaştım, İncedayı Mahallesini dolaştım, orada da inşaatlar devam ediyor, bazıları daha anlaşamamış ki, tarihi kalıntıların üstünü ot bürümüş,  çıkacak kararı bekliyorlar sanırım. Sinop’un altı olduğu gibi tarih, ama biz bir şekilde üstünü kapamanın yolunu buluyoruz sanırım.

Yurt dışına gittiğimizde,  50-60 cm yol kenarında bulunmuş sütunların tarihini anlatıyor bize rehberler, burada tuvaleti, ocağı, oda bölmeleri görünen yerlerin üstüne evler yapılıyor. Bazılarında temel, o tarihi kalıntıların üstüne atılmıyor, sütunların altında, görünür şekilde bırakıyorlar. Sinop’ta ki Koçtaş ‘a gittiğinizde  yere dikkatli bakın cam zemin koymuşlar tabana alta dikkatli baktığınızda tarihi kalıntıları görebiliyorsunuz. Yine Koton’un karşısında ki binanın altında da tarihi kalıntılar var. Balatlar Kilisesi’ndeki çalışmalarda çıkan kalıntılar Sinop’un durumunu çok güzel anlatıyor.

29 Kasımda evlilik yıl dönümümdü. 40 yılı geride bıraktık.Bir cumartesi günü saat 15.00 de nikahımız olmuştu. Tam 40 yıl sonra ise aynı saatte balık tutuyorduk denizde.Allah eşimle birlikte daha nice sağlıklı uzun yıllar nasip etsin inşallah.

Dün de benim çok sevdiğim akrabamı ziyarete gittim, ay nasıl sevindi beni görünce canım halam ya, nasıl özlemişim, kapıdan gördüm, uzaktan  dokunmadan birbirimize sarılıp öpüştük. İnşallah bugünlerde geçecek yine birbirimize sevgi ve hasretle sarılacağız.

Resim yapmaya başladım, biliyorsunuz ancak kışın resim yapmaya fırsat buluyorum.Yazın sıcakta içimden gelmiyor resim yapmak.

Birde çorap ördüm kendime, sıkıntıdan üretiyoruz devamlı.Aslında sıkıntıdan değilde, boşluğu doldurmak sanırım yaptıklarım. Ama büyük keyif alıyorum yaptıklarımdan.

Bu hafta bazı arkadaşlarımla parkta buluştuk, uzak uzak oturup sohbet ettik,sosyal mesafeye, hijyene ve maskeye dikkat ederek.

Bugün duydum, arkadaşımın annesi, hastalanmış hastaneye götürmüşler, tomografisi çekilmiş tetkikler yapılmış, zatürre demişler,eve yollamışlar 5 gün sonra korona belirtileri başlamış, tekrar hastaneye götürmüşler,testi pozitif çıkmış, şimdi hastanede bir oda da kardeşi bakıyormuş annesine,kardeşine test de yapmamışlar.Çok kötü, durum çok ciddi, artık düşünün herhalde bakacak hemşire bile kalmadı hastalara ki, oğlu bakıyormuş oda da annesine. Allah cümlesine şifa versin.Hiç kimseyi sıkıntıya düşürmesin.

Şimdilik iyi hafta sonları diliyorum. Kendinize her zamankinden daha çok iyi bakın, sevdiklerinizle kalın…Hoşçakalın..