Nafize Hocam…

Hayat bazen çok çekilmez oluyor..Yanii offf offf dedirtiyor işte. Bugün arkadaşlarımla buluştuğumda çok sevdiğim Nafize Haca’nımı kaybettiğimizi öğrendim.Benim İstanbul’a gittiğim gün kalp krizinden ölmüş.

Çok severdim hocamı, her defasında evine davet ederdi.Geçen gün, İstanbul’a gidip bir döneyim, bu sefer geleceğim hocam dedim.  Meğer gidipte dönmemek olduğu gibi, gelip de görmemek varmış. Benim İstanbul’a gittiğim gün kaybetmişiz hocamızı. Halbuki gidecektim,sohbet edecektik ve kendisiyle röportaj yapmayı bile düşünmüştüm.Ne anıları vardır,ne çok anlatacakları vardır diye geçiyordu aklımdan. Ama kısmet olmadı,bir çınar devrildi gitti. Hem de ne çınardı..Tam bir öğretmendi.Hani eskilerin öğretmeni denirya,aynen öyle. Disiplinli, çalışkan,kişiye saygılı,araştırmacı, bilgili…

Canım hocam ruhun şad olsun….Gelemedim, göremedim ama, inanın sizi çok seviyordum.Aynı sizin, beni sevdiğiniz gibi…Sizi çok özleyeceğim….Mekanınız cennet olsun..((((((((((

Bugün hocamın ölümünü duyunca zaten moralim bozuldu,sonra  bir başka akrabamın ciddi bir rahatsızlığını duydum üzüldüm. Akşam dur hele bir haber izleyeyim dedim,aşağı yukarı 2-3 aydır hiç izleyememiştim, gazetelerden takip ediyordum birçok şeyi.Keşke izlemez olsaydım. Etilerdeki bomba olayı,Ankara’daki kaza derken içim karadı. Moralim  eksilere düştü. Ya Nilgün dedim,ne izliyorsun.Bir tane iyi haber dinleyemedim 20 dakika boyunca. Hiçmi olmaz,yoksa bana mı denk geldi. Ya dedim boşver haber senin neyine. Bırak böyle ölüm haberlerini,kazaları izleyip moralini bozma. Bırak bunlardan haberin olmasın,bırak kültürün olmasın bu konuda… Sen gazetenin 3. Sayfa haberleri dışındakileri okursun,bilgilenirsin dedim.

Bir güzel şey bulupta yazsam size diyorum ama aklıma gelmiyor.Ben de bu akşam içinizi kararttıysam özür dilerim..Size iyi geceler diliyorum. Ve çektiğim birkaç resimi de hemen sizlere sunuyorum.