BALİ ADASI….

Endonezya’ya gidipte, Bali Adası’nı görmeden dönmek olmaz tabi.))))
Jakarta Bali Adası arası,1,5 saat. 2gün önce bilet aldığı için, gidiş dönüş 100 dolara bilet bulabilmiş. Bu bilet alımını 1 ay önce yaparsan,50-60 dolara bilet bulmanız  mümkün oluyormuş.Uçaktan baktığınızda çevre pasif yanardağlarla kaplı ve yemyeşil ormanlık. Hiçbirinin tepesinde kar yok.)))
Bali Adasında uçak, Denpasar Havaalanına iniyor. Orada dolmuş yok, taksiler ulaşımı sağlıyor. Genellikle en yakın ve oranın Paris’i olan turistlik belde Kuta’ya taksi, normalde 10- 15 dolara götürüyor.(pazarlık yapabilirsiniz.)Arabalar hep klimalı  ve güzel. Turistlik yer olduğundan, halkı İngilizce biliyor.
Hava alanından doğru ,Kuta’ya hareket ediyorlar.
Kuta’da 3 otel dolaştıktan sonra, 3. Otelde kalmaya karar veriyor.Kahvaltı içinde, geceliği 20 dolara bir bungalov ev buluyor.

Gezerken tesadüfen Panji  adında bir tur rehberiyle karşılaşıyor.Panji oranın yerli halkından.  Bali’ye gittiğinizde tur rehberinizi muhakkak yerli halktan seçiniz, çünkü dışarıdan gelenler, Bali ‘yi fazla bilmedikleri için gezdiremiyor veya yalnış bilgi veriyorlar.
Panji, 25-26 yaşlarında çok iyi ingilizce bilen ,zeki bir Bali’li. Eğer Bali’ye gitmeyi düşünüyorsanız ve rehbere ihitiyaçınız olursa bize ulaşın, size Panji’yi bulalım.Çünkü oğlumla  arkadaşlıkları hala devam ediyor.))
Kuta plajı cok meşhur ve herzaman  çok kalabalık , hatta  o gün denizin suyu çekildiği için turistler o plajda yürüyorlarmış..
Kuta’da bol miktarda müzik aleti satan dükkanlar var.Ve oğlumda özellikle vurmalı ve üflemeli çalgılara ilgi duyduğundan , oradan Aborjinlerin kullandığı yerel enstrümanlardan biri olan nefesli çalgı Dijiru (Didgerudoo) alıyor.Nasıl ses çıkardığını merak edersiniz diye, size bir videoda yükledim.İzleyebilirsiniz.

Kuta’da 2 gün geçirdikten sonra, Ubud’a geliyor. Ubud 2,5 saat uzaklıkta, dolmuşla 6 dolara gidilebiliyor.
Orada yerli halkın gösterilerini izliyor. Özel kıyafetlerle ,şeytan çağırıp,kovma gösterileri yapıyorlar.8 dolara bu gösteriyide izleyebilirsiniz.

Ubud’da deniz yok,ama Monkey Forest (Maymun Ormanları) çok meşhur.2,5 Dolara bu ormana girip dolaşıyorsunuz. İsterseniz kapısında muzlar satılıyor, alıp maymunları besleyebiliyorsunuz. Bazıları çok saldırgan olduğu için beslemeyi düşünmüyor. Her taraf maymun.Şimdi size bunu yazarken bende, Güney Afrika’ya gittiğimde maymunlarla bir anımı anımsadım. Kruger Park’ta safariye çıktığımız gece konakladığımız yer,ormanın içinde barakalardı. Kapılarda kilit yoktu,maymunlara dikkat edin her an odanıza girip birşeylerinizi alabilirler demişlerdi, ben de o gece pasaportumu ve paramı yastığımın altına koyup uyumuştum.))))
Cape Town’da,Ümit Burnun’da da gezerken yiyeceklerinizi maymunlar görmesin ,saldırırlar diye rehberimiz uyarmıştı.

Ubud’ da , şehrin pazarına erken gidiniz. Eğer erken  giderseniz, ilk alıcılarını kaçırmamak için,fiyatlarını çok indirebiliyorlar. Ve sizden aldıkları siftah parasınıda, nasıl bizim satıcılarımız sakallarına sürerse,onlarda ilk aldıkları parayı mallarının üzerlerine vuruyorlar. Hatta  pazarda biri oğluma, benden de al diye seslenmiş,oğlum çok ufak bir para vermiş bir şey almadan siftah olsun diye, satıcı öyle sevinmiş ki,devamlı elleriyle teşekkür etmiş,arkadaşlarına söylemiş,onlarda ,oğlumun yanından geçerken elleriıyle teşekkür edip gülümsemişler.

Ve sosyetenin uğrak yeri Gili Adası..Lombok’ta. Buraya sürat motorları 100 dolara götürüyormuş.Eğer Bali’ye giderseniz,Gili Adasını görmeden dönmeyin diyor.
Oğlum turları incelediğinde Sualatı dalışını tercih etmiş.Nusa Dua ‘da  dalmış.Balık adam ve ekipmanlar dahil  discover dalış 40 dolar. Sualtında resim çektirirseniz ayrı bir ücret ödüyorsunuz.

Araba gelip almış oğlumu ve dalmaya gitmişler.Bindiği sal, motorlu ve yanları  bambu destekli.Devrilmemesi içinde yanların da değişik bir düzenek var. Kıyafetlerini giyip dalmadan önce bir poşet içinde ekmek almışlar ve paçalarının içine koymuşlar. Daldıklarında ekmeği dışarı çıkardıklarında renkli renkli bir sürü balığın hücümuna uğramışlar.
Çok lüks bir jeeplede otele bırakmışlar. Orada da direksiyonlar sol taraftaymış.
Biliyorsunuz pirinç Endonezyanın baş yemeği. Ve dağlarda yamaçlarda pirinç tarlaları var.Kademeli kademeli iniyor aşağıya doğru. Orada da 10 yaşında İngilizce bilen bir çocuk rehberlik etmiş oğluma. Dağdan gelen sular ilk tepedeki pirinç tarlasını suyla dolduruyor ve oradan    sırayla doldura doldura  aşağıya iniyormuş.Bu arada yine gördüğünüz özel sepetlerini omuzlarına alarak yüklerini taşıyorlarmış.

Endonezya’da aileler ilk çocuklarına Wayan,2. Sine Made,3.süne Komang,4.süne ketut diyorlarmış. Bir yerde Made diye seslensen en az 5 kişi size bakıyormuş.Bu isimlerin sonuna başka değişik isim daha koyuyorlar ama onu kullanmıyorlarmış. Büyük olasılık bu 2. İsim diğerlerinden ayırt etmek için koyulmuştur.Eğer 5. Çocuğunuz olursada tekrar Wayan diye ilkinden başlıyorlarmış. Çok enteresan geldi.))))

4 günde Ubud’da kalmış. Türklerle tanışmış.Çok güzel günler geçirmiş. Ve Jakarta’ya dönmüş..

Gezi anıları devam edecek.Bizden ayrılmayın..Sevgiler Bali Ada’sın dan.)))))