Murat Akalın…

  Bugün Sinop yağmurlu. Belki de üzüntüsünden ağlıyor. Çok sevdiğimiz bir arkadaşımızı dün kaybettik. Murat Akalın…

Benim çocukluk arkadaşımdı. Altlı üstlü evlerde senelerce oturduk. Öyle iyi dosttuk ki. Ablaları kardeşleri annesi babası mükemmel insanlardı.

İlkokula giderken, Murat’la biz devamlı kitap alışverişi yapardık. O zamanlar koli koli Teksas, Tommiks’lerimiz vardı. O bana verirdi ödünç, ben ona. Annem kızdığı için o kitaplardan okumama, ders kitaplarımın içine koyar okurdum.)

Sonra Murat’la düşündük, elimizde çok kitap olmuştu, hepsini de okumuştuk, en iyisi mahallede arkadaşlara satalım dedik. Birazını da satmıştık.))

Sonra büyüdük, üniversite girdi araya, sonra evlilikler ve tayinler derken Murat’ı ben yazdan yaza Sinop’a geldiğinde gördüm. Bu sene uzaktan görmüştüm, kısmet olmamıştı yüz yüze konuşmaya. Meğer kısmette ayrılık varmış.((((( Çok ani oldu aramızdan ayrılışı. Bugün başsağlığına gittim,herkes perişan, herkes üzgün…

Canım arkadaşım..Erken ayrıldın aramızdan, üzüntümüz büyük. Huzur içinde yat gittiğin yerde..Ailene,sevenlerine,arkadaşlarına Allah sabır versin. Seni hepimiz çok özleyeceğiz…