Hepimiz öğreniyoruz :)..Hande Akın -Ben Zamanı

Nişantaşı’nda kocaman eski bir bina…

Dört tarafı duvarlarla çevrili ortasında büyük bir avlu…
Bu bina benim yaşamım boyunca hep gülümseyerek hatırladığım anılarımın sahibi…
Yaşamıma yön veren öğretmenlerimle, en sıkı dostlarımla buluştuğum ilk adres…Önce ana okuluna başladım Şişli Terakki Lisesi’nde, ardından ilk, orta ve liseyi 12 yıl boyunca büyük taş binada okudum.

Her dönem birbirinden kıymetli öğretmenlerim oldu.

Yazmama sebep; ilkokul öğretmenim Gülden Akın, orta birde bayıldığım kompozisyon dersleri ve Nursu Demir, hiç unutmadığım Türkçe öğretmenim Günser Tekin ve edebiyata aşık eden ailem ödeyemediğinde okul taksitlerimi ödeyen kahraman hocam Erdoğan Sarıgül… Hepsini ve adını sayamadığım tüm hocalarımı tek tek anıyorum ve hepsine bugünkü Hande’ye katkıları için gönülden teşekkür ediyorum.
Bir tanesini ayrıca; anlatarak diğer kahramanlarla birlikte hepsine sevgilerimi iletiyorum.

O bir tanesi; ilk okul öğretmenim Gülden Akın…
Küçükken soyadımız aynı diye pek bi gururlanırdım. Onun dik duruşundan, hafif otoriter yapısından sevgi dolu bakışından nasibimi alırdım.

Güçlü kadındı Gülden Öğretmenim. Her zaman bakımlıydı, rujunu, süsünü eksik etmezdi. Hele veli toplantısı günlerinde; deri eteği ve beyaz gömleğiyle çok şık olurdu. Ben de ona özenirdim. Hep coşkuyla anlatırdı, yorulmak bilmezdi. Onun hastalanıp da okula gelmediğini hatırlamam.

Biz henüz 7 yaşında okula başlamışken onun bizden küçük oğlu vardı. Bizi oğlundan ayırmaz. Kendi oğlu, kızı gibi severdi.

Şimdi yaptığım işle bağlantılı olarak bir kez daha anlıyorum. İlkokul öğretmeninin önemini, anne gibi olduğunu…

Kolay olmasa gerek; sürekli 40 çocuğa sevgini verebilmek, aynı zamanda evdeki çocuğuna da bakabilmek.
Bugün özellikle ona bir hediye vermek istedim, internette ararken öğretmenimle ve gene öğretmen olan kardeşiyle yapılan bir röportajı buldum. Ekledimhttp://www.etilife.com/aktuel/canip-akin%E2%80%99da-ailelerin-yuzu-guluyor%E2%80%A6/

Gülden öğretmenimin vurguladıkları;
öğrencilerimizin
* Sorumluluk duygularını geliştirmeleri,
* Öğrenmeyi öğrenmeleri,
* Öğrendiklerini kullanabilmeleri,
* Araştırıcı, sorgulayıcı ve karşı fikirlere saygı duyan bireyler olabilmeleri

Ayrıca; bu kısacık hayatta zaten hepimiz birbirimizden öğrenmiyor muyuz?
Kendimizde fark edemediklerimizi; karşımızda ayna tutan kişide görmüyor muyuz?
Herkes herkesin öğretmeni ise sadece koşulsuz sevmeyi öğrenmiyor muyuz?
Derslerimiz keyifli, sınavlarımız hafif, öğretmenlerimiz güzel olsun.
Koşulsuz sevgim ve BİRlik bilinciyle…