Bu doğru mu? Bi’Tutam Tuz..

Çok seviyoruz senaryo yazmayı. Bir bakışın altında yatanlar hakkında sayfalar dolusu hikaye uydurabiliyoruz. Sonra da o hikayelere göre bir hayat yaşamaya başlıyoruz.
Sokakta yürürken bir arkadaşımızı görüyoruz, ona selam veriyoruz. Ama o bize şöyle bir bakıp geçiyor. Kafamızda hemen bir sayfa açılıyor ve doldurmaya başlıyoruz: Çok burnu büyüdü. Kendini ne sanıyor?… Bir sonraki görüşmede biz ona surat asıyoruz bu sefer. Bu kısırdöngü devam ediyor, ta ki birimiz karşısındakine derdini sorana ya da arkadaşlık bitene kadar.
Bir arkadaşım bir gün uçakta yanında oturan kadına selam veriyor. Kadın oralı olmuyor. Arkadaşım içinden biraz sinirleniyor ve kadını küstah buluyor. Daha sonra kadının yanında oturan babası damadının cenazesini yurda getirdiklerini anlatıyor. Arkadaşım da kadının davranışına anlayış gösteriyor. İşte zihnin senaryosu böyle bir şey, sürekli bizi etiketlemeye sürüklüyor.
Aslında bundan kurtulmanın çok kolay bir yolu var. Her bu şekilde düşündüğümüzde kendimize ‘bu doğru mu?’ diye sormak…
-Bana kötü baktı.
-Bu doğru mu?
-Evet. Kötü baktı, ama herkese öyle bakıyordu. Demek ki bir derdi olabilir.
Bu soruyu sormak bizi yargılamaktan kurtarır ve tabii ki gereksiz senaryolarla mutsuz olmaktan korur.
Hayatımızı kolay yaşamak için denemeye değmez mi?

Banu Conker