Tag Archives: Banu Conker

Günaydın sevgili nefes dostu, Sosyal medyayı nasıl bilirsiniz? Hani cenaze törenlerinde sorulur ya, merhumu nasıl bilirdiniz? Herkes iyi şeyler söylemeye çalışır, biz de sosyal medyanın hep iyi yanlarını görmeye çalışarak kandırıyor muyuz acaba kendimizi? Örneğin ben işim için gerekli diyerek çok fazla zaman geçirdiğimi fark edene kadar herhalde günümün yarısını …

  Bir zamanlar ‘Secret’ tuzağına düşmüştüm. Zengin olmak istiyordum. Kitap da kendini zengin gibi hissetmek gerektiğini söylüyordu, bunun için de sürekli almak ve para harcamak gerekiyordu. Bende o kadar nakit yoktu, ama ben sürekli harcıyordum. Kredi kartım borcum artıyor, ama ben mutlu mesut elimde poşetlerle mağazalardan çıkıyordum. Tabii mutluluğum kredi …

Günaydın sevgili nefes dostu, İlkbahar geldi, dallarda tomurcuklar kendilerini göstermeye başladı. İçe dönmüş olan doğanın döngüsü dışa kendini göstermeye başladı. Doğa yenilendi ve şimdi içselliğinin çiçekli zamanlarını yaşıyor. Doğadan kopmuş, koparılmış olan bizler için ne komik bir durum, değil mi? O kadar kendimizden koptuk ki, artık kendimizi bilmediğimiz gibi dışımızda …

Herkesin derdi para. Bu kapitalist sistemde iyi yaşamak adına isteklerimiz ihtiyaç haline getirildiği için daha fazla ihtiyaç duyuyoruz paraya, her geçen gün cebimizdeki nakit para kredi kartlarına yatırıldığı için artık göremediğimiz bir şey haline geldi. Halbuki para da bir enerji, emeğimizin karşılığı, değerimizin karşılığı, alışveriş için zamanımızın en büyük aracı, …

Dün yayınladığım yazıya çok güzel yorumlar aldım, bazen içimden akıyor sözcükler ve ben konuşurken, yazarken onları dinliyorum. Yazının sonundaki cümleyi de akşama kadar düşündüm. Birbirimize bağlı olma düşüncesi, çok uzaklardaki birinin yaptığının bizi etkilemesi aslında kocaman bir idrak gerektiriyor. Eskiler ‘havsalam almıyor’ derler ya, işte benim de bazen havsalam almıyor. …

Saatler bitti bile, günlerdir beklediğimiz yeni yıl eskimeye başladı. Yeni yıla girmek hep heyecan veriyor bana, ama dün farkettim ki, aslında ben eski yılın gidişini kutluyormuşum, yeni yılı değil. Eski yılın umutsuzlukları, beklentileri bitiyor diye seviniyormuşum ben. Yeni yılın getireceklerine odaklanıyorum, bir yandan da eski yılın enerjisinden kurtulduğuma seviniyorum.

Yaşıyoruz işte, sorunlarımız var, umutlarımız var, işlerimiz var… Bir şekilde yaşıyoruz. Önemli olan yaşamak mı, nasıl yaşadığımız mı? Sadece nefes almak, yemek yemek ve uyumak, çalışmak mı yaşamak, yoksa hayatın keyfini çıkarmak, anda kalmak, hissettiklerimizin farkına varmak mı?

Ruh her zaman bilir, ama biz bazen duymamayı seçeriz içimizin söylediğini. Daha çocuktum, arada Allah beni insanları iyi etmem için dünyaya yolladı, derken kendim de şaşırırdım niye böyle dediğime.