Hacer Teyzem…

Gittiğimde yerde bir yorganın üzerinde ,üstünde beyaz çarşaf örtülü yatıyordu.
O beyaz çarşafın altında sanki küçük bir çocuk vardı.O iri cüsse gitmiş, 12-13 yaşlarında bir çocuk almıştı sanki yerini.
Önce arkadaşlarımı sakinleştirmeye çalıştım,sarıldım,ağladık.Güzel sözler söyledim kulaklarına.

Allah’ın takdiri dedim, bak 92 yaşına kadar ona el bebek ,gül bebek baktınız ona dedim. Hiç keşkeleriniz olmadı dedim. Tabi bu sözcükler, annesini kaybetmiş birinin yüreğindeki yangını söndürmeye yetmiyordu..Anneydi bu kişi…Kendilerini 9 ay karnında taşımış, her an her türlü ihtiyaçlarında koşulsuz yanlarında olmuş,onları her daim kollamış ,sevmiş biriydi…Üstelik karşılıksız…
Dışarıda erkekler işleri nasıl yürütüyorlardı bilmiyorum ama,içerisi gittikçe kalabalıklaşıyor,gelenler merhumun yakınlarına sarılıp başsağlığı diliyorlardı.
Sonra 2 kadın girdi içeri, ellerinde koca bir torba,çamaşır çiti istediler önce onun içine döktüler torbayı…Anımsadıklarım ,patiska,gül suyu,kese, sünger,pamuk,havluydu galiba.
Makas isteyip büyük bir beceriyle ölçüp kesmeye başladılar patiskayı. Baş ve ayaklarından 30 santim fazla bırakarak 2 parça kestiler. Sonra bir parçayı 2 ye katlayıp, baş yerinin çıkmasını sağlamak için ortadan yaka açtılar ve sonrasında birçok kuşak şeklinde patiska kestiler.Kesme işi bitti ve tamam erkekler gelip alsınlar, yıkanmaya gidebilir dediler.4 erkek geldi, yattığı yerdeki çarşafına sarıp götürdüler, kapıda bekleyen cenaze yıkama arabasına….
İşte 92 yıllık bir hayat son bulmuştu.Yanında giderken götürdüğü 8 metrelik patiskaydı sadece….Bakın dikkat edin ne para ne pul, ne tapu, ne sevdiği eşyalar ne mücevherler….Sadece 8 metrelik PATİSKA…
Gözlerim doldu, kalbim acıdı..
İnsanların yaptığı hırsları, kötülükleri, kıskançlıkları,düşmanca hareketleri düşündüm…Hepsi bir patiskayla son bulmuştu…Niyeydi dedim mücadelemiz,nedir bu hırs, bu birbirlerine olan düşmanlık. Giden bir şey götürmüyor ki yanında, o zaman ne bu para hırsı…
Gidenin arkasından konuşulan sadece yaptıkları oluyor. İyi bir insansanız,seviliyorsanız çevrenizde,güzel işler yapmışsanız, kimseyi kırmamışsanız, hep güzellikler konuşuluyor arkasından..
Tıpkı bizim dün yaptığımız gibi…Herkes bir anısını anlattı Hacer Teyze’nin arkasından.
Nasıl mağrur,güzel,nasıl süsünü yapan,asla dedikodu yapmayan ve yanında yaptırmayan,güzel yemek pişiren, yardımsever olduğunu bir kez daha konuştuk arkasından.
Çok güzel giyinirdi.Güzelde dikiş dikermiş,kocası çok ama çok severdi(Rahmetli Şükrü Amca).Ve öyle değer verirmiş ki karısına,sanki kraliçe gibi bir yaşantısı olmuş Hacer Teyze’nin.
Bizim 30 yıllık komşumuzdu.20 yıl altlı üstlü oturduk. Bizi yemeğe davet ettiğindeki yaptığı su böreğinin tadını ondan sonra yediğim hiç bir yerde bulamadım.Ona Hacer Teyze derdim ama, o çok sevdiğim arkadaşlarımın annesi,benimde öz teyzemdi sanki. Bilirsiniz bazen komşular ,akrabalardan yakın olur.Öyleydi işte..
Çok şanslı bir yaşantısı oldu. 3 kızı ona yaşamı boyunca Pamuk Prenses gibi baktılar. Hiç bir yüksünlük duymadan. 7 aydır da hiç kalkmadan yatıyordu.Ve evin bebeği olmuştu artık. Bebek gibi bakılıp ,sarmalanıyordu.
Ve beklenen son, 27 aralık günü gelip çattı…Hayat son bulmuş, evin bebeği hayatını kaybetmişti…Geride gözü yaşlı sevenleri, anıları,yaptığı güzellikler kaldı..

Sen rahat uyu Hacer Teyzeciğim…Eminim tek aşkın Şükrü Amcamla beraber buluşup, eski günlerinize dönmüşsünüzdür…
Ruhun Şad olsun…..

Not:Bazı sebeplerden yazımı geç yayınladım.(((