NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI Yeni yıl, yeni yıl, yeni yıl…
Yeni umutlar, yeni hayaller, hiç kullanılmamış, dokunulmamış, tozlanmamış anlar, anılar…
Hepsi orada duruyor, saatin tiktakları zamanı doldururken, ulaşacakları kişileri bekliyorlar.
Hayat bir an ya gerçekten, eskiyi bazen hiç hatırlayamıyorum, sanki annemin karnından böyle doğdum ben… Sanki hep böyleydim, halbuki ne kadar uğraştım bugünkü ben olabilmek için. Ne hayaller kurdum, ne acılar çektim ya da sadece çektiğimi düşünüp kendime azap ettim hayatı, şeytanın oyuncağı oldum içimde.
Oldu da bitti maaşallah… Kesip atıyorum artık kurumuş dallarımı yeni sürgünler vermek için. Hayatın içinde yeni umutlar biriktirebilmek için, hazırım buna. Her gün yeni bir yaprak çıkacak göğe uzanan dallarımdan, her yaprağın üstünde incecik damarlar olacak hayat dolu. Her bir damarın akışından öğreneceğim hayatı. Ne kadar zevkli, ne kadar neşeli bir oyun bu!
Hazırım artık hayatın tadını çıkartmaya, esen rüzgarda dallarımın sallanmasına, bazen birinin gelip dalımı kırmak için uzanmasına, yağan yağmurda ıslanmaya, karda üşümeye, güneşin alnında gölgemle buluşmaya… Hazırım hepsine , çünkü hepsiyle ben benim. Ben olmak için uğraşmaya değil, olanı yaşamaya hazırım artık.
Sadece hazırım, gerisi kolay, gerisi akışta…
Banu Conker
