NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI 
Saatler bitti bile, günlerdir beklediğimiz yeni yıl eskimeye başladı. Yeni yıla girmek hep heyecan veriyor bana, ama dün farkettim ki, aslında ben eski yılın gidişini kutluyormuşum, yeni yılı değil. Eski yılın umutsuzlukları, beklentileri bitiyor diye seviniyormuşum ben. Yeni yılın getireceklerine odaklanıyorum, bir yandan da eski yılın enerjisinden kurtulduğuma seviniyorum.
Annem sürekli beni önemli günler için tüyolar vermek üzere arar, yıllarca kırmızı don giymem konusunda o kadar çok konuştu ki, artık giymezsem rahatsız oluyorum. Annemin mottosu ‘kırmızı don giy, donan’dır. Ben de yıllarca neden kırmızı diye düşündüm ve kırmızı kök çakranın rengi olduğu için dünyevi şeylerden keyif almamız için önemli olduğuna karar verdim. Geçenlerde bir yazıda yıllar önce Amerika’da bir iç çamaşırı satıcısının iflas boyutuna geldiğinde elinde kalan kırmızı iç çamaşırlarını satmak için satıcılarının kırmızının şans getirdiğini söylemelerini istediğiyle ilgili bir şeyler okudum. Yani annemin mottosu tümüyle evrilmiş bir inanç olmuş durumda, ama ben yine de bu alışkanlığa devam edeceğim.
Bir süredir yılbaşlarında nar da kırıyorum eşikte, çünkü nar benim için bereket sembolü. Geçenlerde arkadaşlara bunu söylerken bir arkadaşım ben narı kırarken ev dilemiştim, evim oldu dedi. Ben de bu yıl nar kırarken dilek diledim.
Annem yeni yıla girerken muslukları da açar, akış olsun diye. Ben de mutfağın musluğunu açtım bu sefer. Annem bir de bütün ışıkları açarmış, ama ben onu akıl etmedim artık, o da gelecek yıla.
Kısaca yılbaşında bunları yapacağım diye evin içinde bir koşturmayla geçti. Bakalım bu yıl neler olacak, neler öğreneceğim, nasıl eğitileceğim, neler başaracağım?
Heyecanla bekliyorum.
Banu Conker
