Artık canım çok sıkılıyor…

Merhaba günlük…

Çok şükür yine sizlere merhaba deme şansım oldu.

Günler birbiri ardına geçiyor ve sanki her gün aynı geçiyor. Sabah saat 9.30 gibi kalkıyorum,10.30 kadar kahvaltı, saat 11 gibi yürüyüş ve ihtiyaç alışverişi, saat 13.00 de eve dönüş. Öğle yemeği hazırlıkları, gerekiyorsa ev temizliği, öğle yemeği, sonra ben resim, eşim tekne modeli yapmak için mekanlarımıza gidiyoruz. Saat 17.30 gibi Tv de haber izleme veya Netflix de dizi veya film izleme. Sonra akşam yemeği,haberler ,ardından dizi veya açık oturumlar 22.30 veya 23.00 arası yatış….

Bu arada  geceleri bebek yeleği örüyorum can sıkıntısından..

Yani bazen, gerçekten çok canım sıkılıyor. O kadar çok özledim ki çocuklarımı, akrabalarımı, arkadaşlarımı, onlara sarılmayı, sohbeti, seyahat etmeyi.

Bazen biraz isyan ediyorum, bazen de Allah’a şükrediyorum. Yeter ki sağlığımız yerinde olsun, dişimizi sıkalım güzel günler yine geri gelecek diyorum.

Eminim sizlerde ara ara böyle duygulara kapılıyorsunuzdur. Birde 2-3- haftadır maskeyle çok zor nefes alıyorum gibi hissediyorum, virüsün mutasyona uğradığı söylenirken, uzmanlar çift maske takın derken, ben bir taneye zor tahammül ediyorum.Onun içinde şimdi maskenin üstüne birde siperlik takıyorum önlem için. Biran önce kurtuluruz inşallah bu virüsten de, maskeden de.

Size daha önce de yazdığım gibi yürüyüşlerimde canlı yayınlarıma devam ediyorum. Hem Facebook’ta, hem de İnstagram hesaplarımda. Olumlu dönüşümler aldığım içinde, çekmeye devam ediyorum. Sizlerle de birkaç tane paylaşıp günlüğümü bitireyim.

İyi akşamlar..