Banu Conker

Seninle 365 gün, 52 hafta, 8760 saat, 525.600 dakika, milyonlarca an geçirmiş olacağız 31 Aralık saat 23.59’a kadar… İyi, kötü, tatlı, acı zamanlar geçirdik. Öğrendik, sevdik, sevildik, acı çektik, hatta bu yıl diğer yıllarda hiç yapmadığımız şeyleri yaptık, örneğin gaz yedik. Özgürlüğün tadı nefeslerimizi kesermiş, tadına baktık.

Çocuktum. Evcilik oynuyorduk. Sahne bugünkü gibi aklımda. Komşunun evindeyiz, arka odada. Kasvetli bir hava, bahçenin gri duvarları görünüyor. Odanın ışığı yanmıyor ve ben sabah ezanıyla kalkıp poğaça yapıp satarak çocuklarını okutan bir anneyi oynuyorum. Neden acaba?

‘Ablan kurban olsun sana!’ Bülent Ersoy’un sahnelerde ve televizyon ekranlarında çınlayan sesini duydunuz mu kulaklarınızda? ‘Annen kurban olsun sana!’

‘’Gözlerimi eğitmeye karar verdim. Göz, sahibine göre hareket eder ve özel olarak eğitilmezse gerçeğin kendisini değil, kendi arşivindekileri görür. Yani geçmiş deneyimlerininize size öğrettiği kadarını görmeye devam edersiniz.

İşler, güçler…Stres, trafik…Eşler, çocuklar…Ev işleri, çamaşır, bulaşık…Ütü, alışveriş…Ne pişireceğim derdi… Hangi dizide ne olmuş, hangisi yeni başlıyor? Arkadaşım dün ne giymişti, kaç kilo vermişti, nasıl görünüyordu? Ben nasıl görünüyorum, yarın ne giysem?

Gezi Parkı ruhu yeni bir stil bulmuş dün gece. Bu sabah kalktığımda twitter #duranadam etiketiyle yıkılıyordu. Neydi bu? Duran adam lakabını alan Erdem Gündüz genç bir performans sanatçısıymış. Gezi Parkı direnişinde ülkenin çeşitli yerlerinde maalesef ölmüş olan dört gencin ruhu için durmuş. Bir gazeteciye şunları demiş:

  Yine sıkmaya başladılar. -Kaçııııınnn!!!!! -Sakin,sakin….Sakin yürüyün… Yer: Gezi Parkı

  Kalite denince ilk aklınıza ne geliyor? Benim aklıma eskiden lüks, pahalı, herkesin ulaşamayacağı şeyler gelirdi. Kaliteli ayakkabılar örneğin gerçek deriden olmalı, kaliteli evler için kaliteli malzemeler kullanılmalıydı. Peki ya kaliteli yaşam? Kalite yaşamın neresine koyulur?