Büyü Dükkanında İki Çınar (Yeşim Türköz)..Bi’Tutam Tuz..

‘’Gözlerimi eğitmeye karar verdim. Göz, sahibine göre hareket eder ve özel olarak eğitilmezse gerçeğin kendisini değil, kendi arşivindekileri görür. Yani geçmiş deneyimlerininize size öğrettiği kadarını görmeye devam edersiniz. Oysa baktığınız her yerde yepyeni bir gerçek vardır… Zamanla gözlerimi kendimden uzaklaştırmayı ve yalnızca baktığım yere daha iyi bakmayı, bildiklerimi unutarak bakmayı öğrenmeye başladım. Tıpkı bebekler gibi… Bebekler ilk kez gördükleri şeylere çok dikkatli ve uzun uzun bakarlar. Çünkü zihinlerinde onunla ilgili hiçbir bilgi yoktur ve öğrenmek için bakmaları gerekmektedir… Dikkatlerini tutumlu kullanmak zorundadırlar. Sırada öğrenilmesi gereken çok şey vardır ve tercih her zaman yeni olandan yanadır. Onun için de insan, baktıklarının bir kısmını görmeyi ve bilginin geri kalanaını arşivden tamamlamayı öğrenir. ‘’
Bunlar bana görünenin ötesine bakmakla ilgili yazımı hatırlattı. Hakuna Matata…
‘’Gerçek hayatta ‘mutlu son’ değil, ‘mutlu an’ vardır. Elde etmek istediğiniz şeye kavuştuğunuz an bir mutluluk anıdır, ama hayatı o noktada donduramazsınız. O akıp gitmeye devam eder. Çok istediğiniz bir şeyin gerçekleşmiş olması, onun hiç değişikliğe uğramayacağı anlamına gelir mi? Ya da çok güçlü bir istek duyuyor olmanız, onun hiç azalmayacağı veya bitmeyeceği anlamına?’’
‘’Ona neden derenin kıyısında durduğunu sordum. Bana dedi ki ‘şu akan su, benim öğretmenim oldu, ona bakınca kendimi, hayatı gördüm. Aslında ben de onun gibi akıp gidiyordum. İşte. Hiçbir an, bir öncekiyle aynı olmuyordu. Ben değişiyordum, dünya değişiyordu, hayat değişiyordu; fakat ben bunu kabul edip hayatla birlikte akmak yerine, habire kafamdakini gerçekleştirmeye çalışıyordum.’ Doğru söylüyordu. Bana ‘sen hiç yatağını beğenmeyip, kendine başka bir yatak arayan dere gördün mü?’ diye sordu. Güldüm. ‘İşte bunu şu dereye baka baka öğrendim. Bıkmadan usanmadan günlerce baktım ona. Olur ya, belki yanılıyorumdur, o da bir gün sıkılıp başka bir yere doğru akar diye… Ama ne su sıkılır yatağından, ne yatak sıkılır üstünden akan sudan, bilirler ki aralarındaki hiçbir buluşma bir öncekinin aynı değildir. Suyun bir damlası bir diğerinin aynısı değildir.’ ‘’
Hayat bedellerin gerçek boyutunu sonradan gösterir.
Bazen gerçeğin kendisi, görünenin tamamen zıttıdır.
‘’Ne kadar kötü olursa olsun, bildiğini tekrarlamak, hayatta en emin yoldur. Sonunda karşınıza ne çıkacağını bilmenin hafifliğini, bilmediğiniz hazineyi aramanın zahmetine tercih edersiniz. Tekrarlar, telafilerden çok daha kolaydır…Tekrar bir amaç değildir aslında. Yalnızca telafi umudunun yanlış bir uygulamasıdır. ‘’
Sınırlı zamanlar bereketli zamanlardır.
‘’İnsanın hünerli belleği, yorgunluk, bitkinlik, acı gibi bedensel kayıtları siliyor ama hissiyatı saklı tutuyordu. Onun için geçmişte sizi zorlamış olan pek çok durumu, eleğin üzerinde kalan hoş duygularla anabiliyordunuz. ‘’
Kıpkırmızı gelincik tarlaları, bereketli nisan yağmurlarının doyurduğu toprağın, yeryüzüne armağanı idi sanki… Yaşlı adam, bütün kır çiçeklerini sevmesine rağmen hiçbirinden, gelincikten etkilendiği kadar etkilenmiyordu. Zıtlıkların çiçeği idi gelincik…Ateş gibi rengiyle davetkar, ama dokunduğunuzda dağılacak kadar ürkek; sizden hiçbir şey beklemeden, kupkuru bir toprakta ya da bir kayanın dibinde bitecek kadar güçlü, ama hemen boyunun bükecek kadar narin; uzaktan bir bütünün ayrılmaz parçası, yakında yalnız ve ayrıksı; çiçeği kusursuz güzellikte, sapı dikenli, yaprakları sevimsiz… Ve bütün bu çelişkileri unutturacak kadar cazip… Uzaklardaki tüm uçarı gelinciklere selam gönderdi yaşlı adam, verandadaki tahta sırasından…

Banu Conker