ENGELLİLER HAFTASI. (10-16 Mayıs 2012)Sessizliğin Sesi..

Sorunumuz; konuşamamak, duyamamak, görememek ya da yürüyememekten çok, konuşulmamak, duyulmamak, görülmemek bize göre..Bu yüzden acınmaktan çok saygı duyulmayı bekliyoruz sizlerden..

Bedenlerimiz engelli olabilir ama zihinlerimiz kuşlar kadar hareketli ve yaşam dolu.Fakat kuş kadar özgür olmak neye yarar, gökyüzü başkasının olduktan sonra..sizlerden istediğimiz gökyüzünde bizlere de yer açmanız..

                                                                                    “İlkadım” dergisinden   

 

 

Her insan potansiyel bir engelli adayı olduğunu unutmamalıdır.

Ülkemizde sayısı milyonları bulan engellilerin çoğu toplumdan bir şekilde soyutlanmış olarak yaşıyor, diğer bir kısmı ise acıyan, küçümseyen bakışlara maruz kalabiliyor.

Şöyle bir düşünün; gözleriniz görmese veya kulaklarınız işitmese veyahut yürüyemeyecek durumda olsanız ne yapardınız? Karşınızdakinden beklentileriniz neler olurdu?? Engelliler haftası nedeniyle sizlerden empati kurmanızı istiyorum.

Eğer dünyaya yeniden gelmen mümkün olsaydı diye klişeleşmiş bir soruya, yine işitme engelli olmak isterdim diye cevap verirdim ben.. Okumak, birşeyler yapıyor olmak, içsel olarak düşünmek beni mutlu ediyor zaten.. Asıl engelin bedende ve duyularda olduğunu değil kafalarda ve kalplerde olduğunu düşünüyorum. Özürlü ve sakat kelimesini ise hiç sevmiyorum. Ne acı ki bunun sözlük anlamı “kusurlu” olmasına rağmen hala bazı yerlerde kullanılması yakışık olmuyor gibi.. Engelli kelimesi bize daha yakın çünkü bu elimizde olan bir şey değil bir şekilde engellenmişizdir..

10-16 Mayıs engelliler haftasının ilk günü ilimizdeki etkinliklere katıldım. Sabah Valilik önündeki törendeydim. Program konusunda bilgim olmadığından erken gelmiştim, İl Dernekler müdürü Hüseyin abimi ziyaret ettim. Aile ve sosyal politikalar İl Müdürü Mustafa Tosun ile tanıştım. Kendisine işaret dili kursu açılması konusunda yardımcı olup olmayacağını sorduğumda sağolsun çok ilgilendi, yeterli talep olursa müracaat etmemiz halinde yardımcı olabileceğini söyledi.. İnanın çok sevindim, mesela ben işitme engelli olmama rağmen işaret dilini yeterince bilmiyorum bunu eksiklik görüyorum. Çünkü konuşamayan kardeşlerimiz Adliye, Emniyet, Hastane vs.. gibi yerlere işleri düştüğünde tercüman sıkıntısı yaşıyorlar, onlara yardımcı olmamız gerek. İçinizde öğrenmek isteyen varsa benimle irtibat kurabilir. Ona göre teklif sunabilirim.

Ve sn.Valimizin de katılımıyla tören başladı. İşitme engelli iki gencin zeybek oynaması etkileyiciydi. Duymadan uyum içinde oynadılar.

Öğleden sonra da Rehberlik araştırma salonundaki etkinliğe katıldım.. Bir kısmında olduğum “farkındalık” konulu kısa metrajlı film gösterildi. Engelli çocukların gösterisi de övgüye değerdi.. birşeyler yapabilmiş, başarmış olmanın mutluluğu vardı onların gözlerinde.. İnanın çok duygulandım ve mutlu oldum, günüm dolu dolu geçti..

Engellerden uzak ama engellilere yakın günler dileğimle..

Sevgiler..

 

Gül Ustabaş GENÇ