NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI Son yıllarda insanlar ikiye ayrıldı. Bedeni olan spritüel varlıklar olduğunu düşünenler ya da insanların ruhu olan bedensel varlıklar olduğunu düşünenler.. Ne olursa olsun bence tüm insanların tek isteği var: Mutlu olmak.
Geçen gün mutluluğun reçetesini bulduğumu düşünmeye başladım. Siz de benimle aynı fikirde misiniz, merak ediyorum. Bana kalirsa mutluluğun tek yolu insanın istediği şeyi yapması, ama çok küçük ve gözden kaçan bir ayrıntı var, ruhun isteklerine kulak vermek.
Diyelim ki, siz annenizin koşullu sevgisiyle onun isteklerini yerine getirerek büyüdünüz ve aslında onun istediği gibi davranırken mutlu olduğunuzu düşünüyorsunuz, çünkü evlatlık görevinizi başarıyla yerine getiriyorsunuz. Gerçekten mutlu olur musunuz, arkadaşınızla sohbet etmeye gitmek yerine annenizle alışverişe çıktığınızda? Bence bu sadece -muş gibi bir mutluluk olur. Halbuki ruhunuzun sesinin peşinden gitseniz…Kendinizi ifade etseniz, ruhunuzun sesi olsanız…Tam bir mutluluk o zaman yaşanmaz mı?
Belki de aklınıza şöyle bir soru geldi. Biz sosyal varlıklarız ve birbirimize uyum sağlamalıyız. Evet, katılıyorum. Ben burada kendini kandırmamaktan, kendini tam ifade edebilmekten, isteklerinin peşinden gitmekten söz ediyorum. Örneğimizdeki kişi annesine boyun eğmek yerine ‘ evet, sana 2 saatimi ayırabilirim, sonra Ayşe ile kahve içmeye gideceğim’ dediğinde hem kendini ifade etmekten dolayı mutlu olmuş hem annesine yardımcı olmaktan dolayı mutlu olmuştur.
Kendi istediğinin dışında meslek okuyanları da bir düşünün. Ressam olmak isteyen yaratıcı birinin mühendis ya da finansçı olması ne kadar mutlu eder bir insanı?
Ne dersiniz?
