NİLGÜN'ÜN GÜNLÜĞÜ – SİNOP AŞIĞI 
Evde bazı tamirat işleri vardı. Ben biraz gökyüzü takıntılı olduğum için, geçmiş deneyimlerime de dayanarak sabredeyim de bir kerede olsun diyerek Venüs Retro ve Merkür Retro’nun düzelmesini bekledim ve bugünlere geldik.
Geçen pazar günü mahallede yürürken tanıdığım bir tesisatçıya rastladım. İyi olacak hastanın ayağına doktor gelir dedim ve adama derdimi anlattım, akşama ‘ ne malzeme gerekir ‘ kontrolüne gelmesi konusunda anlaştık.
Akşam gelmesi gereken saatten 1.5 saat sonra aradığımda ‘işim bitmedi, gelemedim’ diye bir yanıt aldım. Ya sabır, peki yarın gelsin, o kadar beklemişim, bir gün daha beklerim elbet. Ertesi gün gelmesi gereken saatten 15 dakika önce aradım, ben evdeyim, bekliyorum dedim. Bu sefer işi şansa bırakmayacaktım. Bu sefer yanıtı ‘işim biraz uzadı, bir saat sonra gelsem olur mu?’ Ya sabır dedim içimden, peki dedim dışımdan.
Veeee gelmedi. Allah’ım bir adada tek başıma kalsam ve bir tek tesisatçı o olsa, yine de çağırmayacağım adamı. Tabii bu sefer aramadım artık, bir daha da aramaya niyetim yok. Gece yatmadan telefonuma baktığımda 22.58’te onun aramış olduğunu gördüm. Bu ne aymazlık, bu ne terbiyesizlik! Ben en yakın tanıdığımı, arkadaşımı, ailemden birini bile o saatte aramam, çünkü bana göre o saatte aramak için ölüm kalım meselesi olması gerekli. Acaba işim bitti, geliyorum mu diyecekti abartıp diye de düşünmedim değil.
Ertesi gün başka bir tesisatçı bulduk, zamanında geldi, tıkır tıkır yaptı ve gitti.
Uzun sözün kısası, kimse para kazanamıyorum demesin, yaptığı işe verdiği değere baksın, para aldığı kişilere gösterdiği saygıya baksın, sanırım bereketiyle bolca para kazanır. Ne kadar ekmek, o kadar köfte derler ya, ne kadar kendinizden verirseniz o kadar da alırsınız.
Banu Conker
